11 Ocak 2012 Çarşamba

Çok Yorgunum,beni bekleme kaptan*...

YA'nın çalışmalarından...
Geçenlerde,çocuklar yüzünden çok bunaldığım bir akşam, facebook da aynen şöyle bir durum paylaşmıştım:

"Millet, "üç çocukla işin çok zor" dedikçe ,acziyeti kendime yakıştırmadığımdan sıklıkla üstüme alınmıyor;ya bu işin çok iyi üstesinden geliyor ve kendime bile farkettirmiyordum ya da acıların kadınıydım da lay lay lom yapıyordum.
Lakin bazen-mesela bu akşam ki gibi-ayırdına varıyorum ki;
Benim işim sahiden zorr...."

Sıklıkla duyuyorum "ben bir çocukla uğraşamazken sen üç çocukla iyi başediyorsun" söylemlerini.Başlarda hafifce gururumu okşasa da, kimi zaman rahatsız olduğum da oluyordu.Nitekim,halimin çok acınası,çok vahim,perperişan,içler acısı gibi duyumsandığı izlenimi veriyordu bana.Aslında umumiyetle öyle olmakla birlikte, bu acınaklı duyguları  kendimden bile sakındığım ve asla üstüme kondurmak istemediğim gibi başkasından duymak ziyadesiyle ürperti uyandırıyordu bende.Zira ne denli dramatik de olsa halim, sevmem etrafa aciz ve düşkün görünmeyi,biçare bir görüntü çizmeyi.Dik durmayı,güçlü görünmeyi,ümitvar bir tutum sergilemeyi,ışıl ışıl gözlerle hayata bakmayı yeğlerim çoğunlukla.Bazen zorlayarak ama sıklıkla içimden gelerek sergilediğim bir tavırdır bu.
"Ben böyle iyiyim" mesajı vermek hem bana hem aileme iyi gelir zira.. 


"Kendi derdimin merhemi, ancak yine kendimdedir " diye düşünür,böyle de tatbik etmeye çalışırım hayatıma.

Bu aralar resimleri hep yağmur temalı :(
Fakat bazı anlar,bunca yüklenip sırtladıklarını taşıyamaz olduğunda, yahut derinlere attıkların yüzeye çıkmaya çabaladığında, ne kadar gayret etsen,derin nefesler alsan,güçlü durmaya çalışsan da, yetmiyor taşımaya çalıştıklarının altında lime lime olmaktan kendini kurtarmaya.İşte böyle zamanlarda devasa patlamalar yaşayabiliyor  insan.Etrafındakilerin ışıklarını söndürmeme pahasına katlandıkları,en büyük zulüm oluyor bazen kendine, lakin bazen de kapıp koyverdiğinde gözü hiçbir şeyi görmüyor ya insanın, asıl büyük zulmün o olduğunun o an ayırdına varıyorsun işte.
Tıpkı bu sabah ki gibi...
Her gözümü açtığımda içimden geçeni yinelemiştim oysa.Güzel bir sabah olacak,keyifle başlayıp keyifle noktalanacaktı çocuklar okula gidene dek.Kahvaltı hazırlanana kadar aksi giden bir şey olmadı.Akşamdan çayın yanındaki atıştırmalıktan kalan unuttuğum birkaç bisküviyi yerlere döke saça yemiş olmaları bile beni sinirlendirmedi mesela.Sonrasında oturduk kahvaltıya.Ufak çapta bir yumurtalık krizi yaşandı önce.Çok büyümeden gelindi üstesinden.Ardından tek tek ağıza tıkılan lokmalar,"yut kızım,oğlum düzgün otur sandalyene,kızım dikkat et bardağındaki dökülecek,oğlum sus ve yumurtanı bitir,hadi hadi hadi" li bir yığın ikazlar hızla geriyordu beni.İkazlarıma karşı lakayt tepkiler verilmesi beni benden eder her defasında,ve bunu RU sıkça yapar.Yine aynını yaptı ve benden sert bir tepki aldı bu kez.Ama asıl çığrımdan çıkmama sebep iki gündür ZE tarafından süregiden yutma problemiydi.
Oldum olası yemek konusunda sorunludur zaten;ağzında tutar,çiğnemez uzun süre bekletir,onca ikaz alır, strese girer ve sonunda öğürerek yutkunur.Kimi zaman öğürmeler neticesinde dayanamaz ve kusar.Aynen böyle gelişti durum.Zor bela birkaç lokma girmiş midesine,yumurtasını bitirmesine az kalmıştı.Fakat son loklamalar artık ağzında takılı kalmış, boğazında bir taş varmış da yutmasına engel oluyor gibi zorlanıyordu  sanki.İkaz ikaz üstüne eklenip yutkunmaya yeltenince ne var ne yoksa fışkırır gibi çıkardı yerlere.Bu benim için son noktaydı.Elim ayağım titremeye ve şalterlerim atmaya başlayınca kafamı iki elimin arasına alıp kalktım masadan.Doğruca odama geçtim.Deli gibi ağlamaya başladım,peşimden YA ve RU geldi,"Anne ağlama," diyerek.Ben kendimi tutmak isterken daha beter katılıyordu içim.Arada bir toparlamaya çalışıyor ama sonrasında tekrar koyveriyordum kendimi elimde olmayarak.YA arada sarılıp " anne üzülme biz temizleriz" dedikçe ben daha beter dalıyordum diplere.ZE korkudan sus pus olmuş yanıma gelmeye cesaret edemiyordu.YA ve RU iki yanımda beni teskin etmeye çabalıyorlar arada bir mutfağa gidip durumu analiz ediyorlardı.Peşisıra YA tekrar yanımıza geldi ve RU'nun kulağına sessizce:
"mutfağa gidip yerleri temizleyelim,anneme sürpriz yapalım" dedi.Bunu duyunca içim lime lime oldu ama kalkamadım yerimden.İkisi birlikte mutfağa geçtiler,ZE'de üstünü değiştiriyordu bu arada.Arada bir RU gelip YA'ya benim durumumla ilgili bilgi veriyordu.
"Evet hala ağlıyor" gibi.YA'da "tamam git O'na ağlama annecim de" tamam mı diye direktifte bulunuyordu.RU'da söylenileni harfiyen uyguluyor,gelip beni elinden geldiğince teskin etmeye çabalıyordu.Bir iki kez böyle gitti geldi ve en son YA "tamam anne ağlama de ama temizlediğimi söyleme sürpriz olsun" dediğini duydum,ZE'de mutfağa gelmiş ve RU'ya "annem şimdi kendini iyi hissediyor mu?" diye soruyordu.Bunu duyduğumda kendime çeki düzen verdim.Zaten sonrasında üçü birden geldi ve yüzlerinde sıcacık gülümsemeleri ile "annecim mutfağa gel bak,sana sürprizimiz var" dediler.Kendimi güçlükle ayakta tutarak geçtim mutfağa ve sahiden de ortalık pırıl pırıl olmuştu.Sarıldım üçüne birden,özür diledim kendilerini üzdüğüm için,çok gerildiğimi ve bu nedenle ağlayarak rahatlamaya çalıştığımı ifade ettim.Onlarda her zaman ki gibi engin hoşgörü ve kocaman yürekleriyle anlayış gösterdiler bana.

Evet hayat zor;yaşam kaygıları,gelecek endişeleri,dünün pişmanlıkları,bugünün deneyimsizliği,yarının şapşallığı derken yüklendiklerimizle başetmek fazla yoruyor bizi.
Neticede insanız. Yoruluyor, geriliyor, gülüyor,ağlıyor,delleniyor, duruluyor,yakıyor,yıkıyor,nedamet duyuyoruz.Beşeriz şaşarız sonuçta.Her ne kadar hayatın getirdiği olumsuz duyguları çocukların yanında yaşamaktan imtina etmenin doğruluğuna inansak da,insanoğlunun doğasında her duyguya yer olduğunu da bilmeleri gerekiyor değil mi?

Robot değil, etten,kemikten,duygudan ibaret bir varlığız sonuçta.

Kendimi otamaya çalışıyorum; çaktırmayın ;)


----------------------------------------------------------------------
*Büyük üstad Nazım Hikmet'in "Mavi Liman" adlı bu şiiri,benim duygularımın doğru ifadesi için biçilmiş kaftan...

35 yorum:

  1. çocuk bakmak aslında kolay ama büyüyüp de iletişimleri artınca aralarında çıkan sorunlara çözüm bulmak bizi yıpratıyor. ve her birinin tek anne babası olunca aralarında ister istemez bir rekabet oluyor engel olamıyoruz. birbirini şikayet etme, aynı şeyleri isteme durumları çok fazla, ne yapalım bu da gelişimin doğal süreci deyip büyümelerini bekleyeceğiz. işin garibi kardeşler arası çekişmenin de sonu yok kaç yaşına gelirsen gel devam ediyor :) öperim kuzularını ve seni :)

    YanıtlaSil
  2. okurken gözlerim doldu. yavrucaklar nasıl da mutlu etmeye çalışıyorlar sizi. belki gerçekten işiniz zor ama eminim onların bu tatlılıkları unutturuyordur bütün sıkıntıları

    YanıtlaSil
  3. Okurken bir yandan kendi küçüklüğüme gittim. Bende anneme süpriz olsun diye yapardım böyle şeyler. Önce üzer ama üzdüğümü anlamaz, sonra annemi mutlu etmeye çalışırdım.

    Böyle durumlar yaşandığı anda çok zor ama sonrasında unutulabilecek kadar kolay geliyor insana. Kıyamam ben o üçlüye, ne güzel çocukların var be Gönül. Allah evlatlarını sana senide evlatlarına bağışlasın.

    YanıtlaSil
  4. Yerim ben onların anneyi mutlu etme çabalarını. Bak ne güzel, arsız değiller, hatalarını telafi etmek için uğraşmışlar. Sen bu arada yorgun olduğun için normalde çok da üzerinde durmayacağın şeyleri dert edinmişsin. Yarın öbür gün bu curcunaları da özleyeceğiz.

    Yine de, kahvaltıyı okulda etsinler artık bence :))

    YanıtlaSil
  5. buna belki kimse inanmaz ama şuan gözlerimden yaşlar akıyor aslında başka insanlar için çok normal günlük bir olayın yazısı amabiz anneler için bu yazıda öyle şeyler varki. Evet bazen bizde de böyle vakalar yaşanabiliyor.insanın sinirleri boşalıveriyor birden işte o anda o küçücük ellerin anne ağlama diye sana dokunması beni daha da ağlatıyor. Bizde hafta sonu kötü bir olay yaşadık ve dua ettim çocuğuma birşeyt olmadı diye ama kendimi tutamayıp öyle çok ağladımki Tarkan aradan kaç gün geçti hala anne ağlama iyiyim ben bak iyiyim geçti deyip duruyor. Ama işte dediğin gibi bizlerde robot değiliz.

    YanıtlaSil
  6. sen
    sadece 2-3 yıl sonra
    öyle hoş postlar yazacaksın ki
    insanlar çocuk doğurmak hatta 3 çocuk doğurmak isteyecekler.
    bu yaşadığın zor günlerin
    cennet tadında meyvelerini yiyeceksin sadece biraz daha zamanın var.
    hiç üzülme olur mu.

    YanıtlaSil
  7. Çok tuhaf oldum okurken. İnan bana ağlayacaktım. Onların çabasını anlattığın yerlerde:(Çocuklarının duyarlılığı çok hoştu. Çocuk olmaktan kaynaklı yaptıkları gelip geçiyor da be canım merhametsiz büyümedikleri çok net görünüyor ya o güzel.

    YanıtlaSil
  8. Hayat.
    Iyiki varlar. Amma haftada bir gün, şöyle kanapede boş boş oturmak da fena diil hani.

    Kolay gele
    Tek çocuklu, tembel anne Çiğdem

    YanıtlaSil
  9. ayol bana ne oldu da ağladım anlayamadım...kendimi gördüm belki de.evet dediğin gibi insanız,bunalıyoruz,üzülüyoruz,çaresiz kalıyoruz.ister 3 çocukla ister 1 çocukla..samimi cümlelerin bana iyi hissettirdi..

    YanıtlaSil
  10. Nihanımmm,
    derin bir offf çekmek istiyorum.Sen beni en iyi anlayanlardansın zira aynı durumları sende yaşıyorsun.O benim savaşları,çatışmalar nasıl yoruyor insanı değil mi?
    Başa çıkmak çok zor,inan manyaklaşıyorum artık böylesi durumlar karşısında.Sorunlarınızı kendiniz çözün desen bir dert,içine girsen başka dert.
    LA havle çekmekten içim şişti artık :)
    Allah yardımcımız olsun arkadaşım...

    YanıtlaSil
  11. Sihirli Süpürgecim,
    hem nasıl bir bilsen.O hengame içinde çırpınışları beni hem perişan ederken hemde geleceğe dair umutlandırıyordu.
    Ama bir an önce bu pespaye görüntüden uzaklaşsam iyi olacak.
    Daha fazla sabır,daha fazla...
    Sevgiler çoookkk...

    YanıtlaSil
  12. Selmam,
    Çocuklar öyle bir gönle sahipler ki,parayla, pulla,mücevheratla ölçülmeyi hakaret saymak gerek.
    Yaradan değil mi ki çocukları direkt cennetine kabul eden,kirlenmemiş yürekleri,bulanmamış zihinleri ile.
    yine söylüyorum daha fazla sabır daha fazla...
    Öperim Selmam...

    YanıtlaSil
  13. Gönülüm ne desem boş ,havada kalır.Ama bardağın dolu tarafı da var , ne kadr duyarlı ve sana düşkün çocukların var.önemsemeleri , ilgilenmeleri bir lütuf , kalpleri pırıl pırıl...Bu da yaşadıklarına güç verecek kısım olsa gerek...
    azıcık büyüdüklerinde başka zorluklar olacaktır ama lezzeti de bambaşka olacaktır..
    belki deatalar o yüzden diyordur torun baldan tatlıdır diye, emek vermeden sevilen ve sevilmeye doyulan tek can ,torun galiba...Bu da annemden geldi aklıma.Yağız ı severken öyle diyor, ben çok yoruldum,siz yorulurken ben kurulayım :)
    İyi ki varlar Gönülüm ,iyi ki,allah hepsine sağlık sıhhat versin..
    Çok öpüyorum canım,iyi geceler

    YanıtlaSil
  14. Ayy beni ağlattınız siz sabah sabah, işyerinde hemde :(
    Çoğu zaman sabretmeye çalışıyoruz ama , bazen de bizim de taştığımız zamanlar oluyor maalesef.

    YanıtlaSil
  15. Canım arkadaşım,
    Hayatın başka yükleri olmasa çocukların yükü ağır gelmeyecek bize aslında..Ne mutlu sana ki böyle duyarlı evlatların var,varsın arada yorsunlar seni..Ne mutlu sana ki kardeş kardeş büyüyorlar,hem takdir ediyorum seni,hem özeniyorum 3 tane pırlanta evladına,Allah hep iyi günlerini göstersin onların sana..zaman zaman ne kadar zor olabileceğini tahmin ediyorum ama bir o kadar da güzel bence..neyse ki yapayalnız değilsin,dayı-anneanne-dede-eş takviyen var..Mecburuz bardağa dolu tarafından bakmaya,hadi kalk toparlan,gülen gözlerle,ümitvar bakmaya devam hayata..Öpüyorum kocaman seni ve yavrularını..

    YanıtlaSil
  16. mehaba:) yeni insanlar tanımak harika birşey blogunuza bayıldımm artık listemde yorumunuz için çok teşekkür ederim ... görüşmek üzere:))

    YanıtlaSil
  17. Güzel ailesiniz vesselam :)

    YanıtlaSil
  18. Görkemcim,
    Önce zıvanadan çıkarıp sonra gönül almaya çalışıyor bu sıpalar.Eee tabi çabalamaları da çok büyük bir nimet dimi?Nankörlük etmemek lazım.
    Bazı anlar tahammül sınırlarım gerçekten çok geriliyor,çok absürd bir duruma fazla large olabilirken,sıradan birşeye devasa tepkiler gösterebiliyorum.Manyaklık bu olsa gerek.
    Allah ıslah etsin beni ve benim gibileri :(
    Öperim Görkemim...

    YanıtlaSil
  19. Tarkanın annesi,
    Anne olunca çocuklarla ilgili her durum bizi duygulandırmak için tetikte sanki.Dışarda ağlayan bir çocuk görsem mesela,yüreğim dağlanıyor,içim parça parça oluyor.Anne olmazdan önce "derdi ne bu veledin" diye sinirlenebiliyorken annelikten sonra bambaşka hallere bürünüyor insan.
    Allah dermansız dertler vermesinde diğer sıkıntılarla baş edilebilir değil mi?
    Sevgiler Sibelcim...

    YanıtlaSil
  20. Sitarem,
    Bazen çok zorlasalar da ben halimden çok memnunum esasen.Bazı zamanlar tahammül gücüm azalıyor sanırım,ondan böyle yoksa çok şükür bin şükür verene.
    Ben bu halde bile tek çocuklulardan daha fazla çıkarıyorum hayatın tadını ;P
    Seviyorum seni,teşekkür ederim desteğine canımmmm...

    YanıtlaSil
  21. Ebruuummmm,
    Bende perişan oluyorum böyle zamanlarda be canım.Halimin derbederliğine mi üzülsem,onlara yaşattıklarıma mı üzülsem,yoksa benim zavallı hallerim için böyle çabaladıklarına mı..
    Merhamet duyguları hiç eksik olmaz dilerim hayatlarından.
    Sana teşekkür borcum var Ebrummm,postanenin azizliğine uğramış :)

    YanıtlaSil
  22. Çiğdemcim,
    Evet iyi ki varlar,çok şükür.
    Ama bazen sizlere özenmiyor değilim hani:)
    Sevgiler...

    Derencim,
    Anne olanlar birbirlerinin hallerinden iyi anlar değil mi?İster tek çocuk ister çok çocuk olsun,çocuk varsa sorumluluk büyük ve hayat hiç kolay değil.Ama bu saatten sonra O'nlarsız bir hayatı düşünmek bile ürkütüyor insanı.
    Öperim sizi...

    YanıtlaSil
  23. İlknurum,canım benim,
    desteğin için çok teşekkür ederim.Oluyor böyle zaman zaman.Ama iki akşamdır telafi ediyor ilişkilerimizi:)
    Öpüş kokuş hallerde.Ortayı bulsak huzura ereceğiz de,olur mu bilmem???
    Geldiysen görüşelim bir ara :)
    Öperim çookk..

    Yadigarım,
    :( Üzmek istemezdim sizi.Geçti bitti zaten valla billa:)
    Aldım gönüllerini,iyiyiz şimdi.
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  24. Haticemmm,
    ne iyi geliyorsun sen bana,güzel kalpli,iyi huylu arkadaşım.
    Allah seninde güzel gönlüne göre versin inşallahhhh.
    Tez zamanda hemde...

    Esracım,
    çok sevindim ziyaretine,hep gel olmaz mı?

    YanıtlaSil
  25. Firarperestim,
    Sağolasın,ben de size bayılıyorum valla billa...

    YanıtlaSil
  26. Insanin aklina hemen çocuklugu geliyor. Daha dünmüs gibi annemi üzdügüm zamanlar gözlerimin önünden gelip geçti.
    Kiymetini bilemeden göçüp gittiler bu diyardan. Ey gidi günler ey.. Insallah senin evlatlarin hayirli evlat olurlar, daima mutlu olursunuz. "Allah nice güzel günleri sizlere göstersin"

    YanıtlaSil
  27. İyiki varlar, hayatım anlamı onlar, şu bu vs. ama gerçekten çok büyük bir şey çocuk yetiştirmek büyütmek..ve 3 tane..ne kadar kutlansanız azdır..

    YanıtlaSil
  28. Çocuklarla huzur ne kadr mümkün olur, şüpheliyim Gönülüm.Gel gitler ömür boyu ,galiba.Sağlıkları yerinde olsun da, gerisi hayatın cilvesi diyelim :)))))))))))
    Geldim canım , bu hafta sınavlarım var, haftaya ayarlayabilirsek görüşelim .Çok güzel olur :)

    YanıtlaSil
  29. Gönülüm ne kadar anlatırsan anlat, yorulursan yorul ben yine de imreniyorum sana ve ailene arkadaşım. maşallah. ve hala üç çocuk istiyorum. :)

    YanıtlaSil
  30. Acaba neden defalarca denememe rağmen seni okuma listeme eklemeyi beceremiyorum? Buna üzülüyorum, kaçırmış oluyorum çoğu zaman.
    İyi ki senin gibi bir anneye sahip yavrucaklar, yorulsan da, söylensen de iyi ki varsın.

    YanıtlaSil
  31. Gönül'cüm ben görmüştüm face de o paylaşımını,görmüştüm ama bir of çeksem karşıki dağlar yıkılır edasıyla ne desem bilememiştim...
    Biz bize benzeriz diyorum ve kolaylıklar diliyorum sana canım.
    Ve seni teselli etmeye çalışan o kuzuları öpbenim yerime;)

    YanıtlaSil
  32. Gönül boğazım düğümlendi gözlerim doldu okurken. Aslında nasıl da zor halimiz kendimize yetmeye çalışıp tek başımıza ayakta durmaya çabalıyoruz iyiyim derken bile aslında iyi olduğumuz için değil iyi hissetmek istediğimiz için böyle söylüyoruz.Ya da en azından ben bu aralar öyleyim.

    Hastanede uykusuz geceler eve gelince hiç dinlenemeden devam eden üstelik berbat hasta olduğum günler bırak çocuklara bakmayı bir tas çorba yapanım bile yokken ayakta duracak gücüm olmasa bile döndürülmesi gereken bir ev hasta iki çocukla iyiyim demek zorundayım.

    Tüm bunları yaşarken de evde kızların didişmeleri neticesinde ortaya çıkan saçma durumlar karşısında sabrımı sonuna kadar kullanmak maalesef mümkün olamıyor.

    Haklısın arkadaşım yerden göğe haklısın onların o halleri daha da dokunmuştur yüreğine bilirim daha bir çaresiz daha bir zorda hissetmişsindir kendini.
    Allah yardımcımız olsun...

    YanıtlaSil
  33. Hepimizin çoktüğü anlar var. Çocuk büyütmeyi aslında bizler büyütüyoruz, hassasiyetlerimiz çok.. biraz bırakabilsek çok daha fazla rahat edeceğiz. Ağlamışsın üzülmüşsün onlarda üzülmüş ama sen de insansın insani tepkiler vermen normal. Üzme canını.

    YanıtlaSil
  34. canım benim yaa işini kolaylaştıramam ama cocukların çok duyarlı, seni çok seviyorlar, bu zaten başlı başına bir başarı...kendinle gurur duyabilirsin şimdiden... öperim...

    YanıtlaSil
  35. merhaba arkadaşım vakit darlığında sadece bu yazını ve profilini okuyabilsem de
    bu tatlı çocuklara maşallah kocamanından !

    sana da bol enerji diliyorum...

    sevgiler.

    YanıtlaSil

Yorulmadan yorumladığınız için teşekkür ederiz...

Related Posts with Thumbnails