Cumartesi pazarları oldum olası çok severim.Ayrı bir havası vardır bu iki günün.Tatil olması itibariyle sanki insanlar pür neşe dökülürler ortalığa.Cıvıl cıvıl insan seslerine kuşlarda ayrı bir eşlik eder sanki...
Ama çocuklu ve de eşi cumartesileride çalışan bir anne olarak artık eski cazibesini yitirdi bende bilhassa cumartesi.Nitekim maaile dışarı çıkmaya hazırlanan kişileri gördükçe içten içe sinirlerim bozulur kendimi pek bi acınası hissederim o anlarda...Hep bi "gitttiiiii güzelim pırıl pırıl dağ gibi cumartesi" diye ağıt yakma hissiyatı duyarım arkasından...Hani belki tek çocuklu olsam alıp çıkıcam onu fellik fellik turlayacağım ortamı fakat o şansı yitireli tam olarak 2 yıl oldu...Neyse pazar telafi ediyoruz bu açığıda biraz olsun teskin edebiliyorum kendimi...
Pazara şimdilik lafım yok...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorulmadan yorumladığınız için teşekkür ederiz...