Minik Konuklarımız...

Çok şükür,bin şükür ki Allah dualarımı  duydu ve sabaha güzel uyandı kuzularım.RU dün akşam ananede kalmıştı ,okula gitmesin dinlensin istedim.Eee benimde ağır misafirlerim:) olacağı için orda istirahat etmesini daha uygun bulduk.ZE akşamdan kötüleyince sabah cesaret edemedim okula göndermeye,onca işim arasında ayağıma dolanacak olmasına rağmen,evde benimle kaldı.Kıyamadım kuzuma...

Neyse ki korktuğum gibi olmadı.Sabah bir güzel kahvaltısını etti,bende takviye olsun diye taze nane ve limondan enfes bir çay yaptım,içine de zencefilli bal ilave edip biraz zoraki de olsa içirdim YA ve ZE'ye.Kahvaltının ardından YA keyifle ve heyecanla gitti okula,ne de olsa epeydir beklediği an gelip çatmıştı.

Bizde peşi sıra koyulduk işlere.Biz dememe sebep,bu işleri yalnız yapmayacak oluşum.Canımın içi Hacerim(kardeşimin nişanlısı olur kendileri) imdadıma yetişti her zaman ki gibi.Çok desteğini gördüm onun şimdiye kadar,Allah gönlüne göre versin canım kardeşim.

Ben mutfakta mamaları hazırlarken,Hacerimde içerde temizlikle ilgilendi,ZE'de hiiç üzmedi bizi.Hiç olmadığı kadar uzun süre Baby TV izledi(2 saat,pür dikkat)mecburen bu yolu seçtim nitekim yetişmesi gereken işler vardı.

Çok şükür destek kuvvet sayesinde işlerimiz çarçabuk bitti,üstüne birer yorgunluk kahvesi bile içtik Hacerimle.ZE'de olduğu yerde uyuyakaldı,kaldırdık koyduk yatağına.

Akabinde,merakla beklenen sevimli dostlarımız ve cici öğretmenimiz,güzel müdüremiz eşliğinde çaldılar kapıyı.Çalan besbelli YA idi,sabırsızlıktan tekmeliyordu kapıyı nitekim.Kapıyı açtığımda bir anda hurraaa diye içeri hücum etti minik kuşlar.Hepsi cıvıl cıvıl,kabına sığmıyor hiçbiri lakin ne de sevimli ve coşkun her biri.Yüzlerindeki heyecana ve saflığa baktıkça yerlerinde olasımız geliyor biz yetişkinlerin.Nasıl da hırstan,art niyetten,riyadan uzak henüz kirlenmemiş kalpleri.Yaşama hevesi aşılıyorlar,dünya telaşına kapılmış,stresten kendini paralamış,gereksiz hırslarla kalbi nasır bağlamış biz ergen müsvettelerine...

İçeri girer girmez bizim ki hemen PC'de oyun açmaya girişti.Bak bak bak bu muymuş bizim küçük beyin günlerce planlar yaptığı davet organizasyonu.Öğretmenimiz ve ben derhal müdahale ettik tabi,PC ile oyun oynamak için gelmediklerini,ev sahibi olan arkadaşlarının yaşadığı evi,odasını,oyuncaklarını ve ailesini tanımak amaçlı bu gezinin yapıldığını,zaten bu konuda kural da koyduklarını vs vs...hatırlattı Zeynep öğretmen.Küçük bir "ama" nın ardından çokta itiraz etmedi YA ve odasına götürdü arkadaşlarını.Önce oyuncak sandığını talan ettiler,yetmedi paketleyip kaldırdığım otoparkını istedi,kırmadım elbet.Yanısıra pilli tren setini kurdular,ufacık odada adım atacak yer bırakmadılar vesselam.

Bir müddet sonra YA salona yanımıza geldi ve bizimle oturmak istediğini dile getirdi,şaşırdık haliyle.Ev sahibine yakışır mıydı böyle bir hareket!!!

"Neden?" diye sorduk,

"Sıkıldım" dedi.

"Olmaz ama,onlarla kalmalısın,ayıp olur" deyince,çaresiz döndü yanlarına.

Enteresan bu çocuk milleti...

Yemek arası verdik peşinden.Hazırladığımız kekleri,pastaları afiyetle yediler,sonra tekrar geçtiler odalarına.Bu arada ZE hanım bunca hengameye karşın mışıl mışıl uyumaya devam ediyordu.

Arada çişi gelenler,şikayete gelenler,susayanlar oldu,hepsine yetişti Zeynep öğretmen sabırla.Her konuda hakimiyeti süperdi,bravo valla...

En son patlamış mısır molası verdik,keyifle indirdiler mideye.Peşinden birde satranç maçı yaptılar ezeli rakipler,YA ile Ecenur.Okulda birbirlerine diş geçiremediklerinden rakip olmayı tercih etmiyorlarmış her ikiside.Daha kolay yenecekleri,daha zayıf rakiplerle oynamayı yeğliyorlarmış uyanıklar.Ama bizim evde her ne hikmetse karşı karşıya geldiler ve YA kazandı zaferi.Ama tokalaşmayı ihmal etmediler centilmen ufaklıklar...Onlardan öğrenecek ne çok şeyimiz var biz yetişkinlerin...

Çocuklar tüm bunları yaparken,bizlerde bol bol sohbet edip kekler börekler eşliğinde çaylarımızı hüplettik.Birde zarif hediyeleri vardı konuklarımızın.Çok şık bir resim çerçevesi.İçerisinde öğretmenimiz ve çocuklarla birlikte çekilmiş güzel bir resimle birlikte.Tekrar teşekkür ediyoruz kendilerine...

Saat 18:00 gibi kalktı misafirlerimiz,YA pek oralı olmadı onlar giderlerken.Aklı fikri hala PC'deki PES 2008 oyununda idi zira.İkazlarımla zoraki geldi yanıma.Koro halinde teşekkür edip,iyi akşamlar diledi çocuklar.Bizde yine bekleriz diyerek uğurladık konuklarımızı.Onlar gittikten sonra,savaş alanına döndüğünü tahmin ettiğim YA'nın odasını görünce,gözlerime inanamadım.Oda son derece derli doplu,herşey yerli yerinde ve nizami idi.Bir kez daha takdir ettim Zeynep öğretmeni ve yetiştirdiği öğrencileri...

Böyle misafir hergün gelsin:)

Keyifli bir ziyaretti,biz kendi adımıza çok memnun kaldık,onları da memnun edebildiysek ne mutlu bize...

Minik konuklarımızın isimlerini not ederek,tek tek teşekkür etmeyi bir borç bilirim.

• Ece Nur (sınıfın tek kız öğrencisi olma hasebiyle,prenses addedilir kendileri)
• Emir,
• Sait,
• Mert,
• Okay,
• Kaan,
• Yunus Emre,
• Özür dileyerek,sınıfa yeni katıldığından ismini anımsayamadığım bir minik erkek.

Yine gelin olmaz mı?

--------------------------------------------------------------------------

Keyifsiz bir not: Bu güzel güne şahitlik edecek fotoları çekmek bu şaşkın annenin aklına gelmedi ne yazık ki.Aslında onlar gelmeden önce planlamıştım fakat telaştan unuttum sanırım,ve sonrada epeyce hayıflandım.Böylesi uzun ve detaylı bir post,resimsiz çok sıkıcı ve yavan kalacak ama şu an itibariyle yapacak bişey yok:((Eee bari eski bir resimle yetinelim napalım.

Vayy ahmak anne vayyy...

Keyifli ama alakasız bir not: İzleyici sayımız 200 e ulaşmış,ne mutlu.Selam olsun hepsine...
Yaruze sizlerle var:))