11 Temmuz 2011 Pazartesi

"Benim" Savaşları...

Su sıra;pençesine,ağzına layık bulduğu bilhassa başımızın etini en baş köşeye oturttuğu,herşeyi takan yeni bir sendrom canavarıyla başbaşayız.O canavarla girişilen mücadeleye de şu ismi uygun bulduk:

"Benim" savaşları...

Ellerine geçen her ne ise üçünün birden üstüne üşüşüp "Benimmmm" diyerek yarattıkları kaosu çözmeye, "Birleşmiş Milletler Barış Gücünün" bile güç yetireceğine imkan ihtimal vermem olanaksız.Hal böyle olunca,aciz bir anne olarak,bu savaştan layıkıyla galip çıkmak pek de mümkün olmuyor umumiyetle...
Galip çıkmaktan da geçtim,sonrasında üstüme yapışan vicdan muhasebeleri ve beraberinde getirdiği iğrenç migren ağrıları,durumu öyle ağır hale getiriyor ki,toparlanabilme aşamasında epey efor sarfettmem gerekiyor.
Nasıl birşeydir? Nasıl başa çıkılabilir? Üstesinden gelinebilir mi? Ne zamana kadar sürer? gibi cevabını az çok bilmekle birlikte tatbikte tıkanıp kaldığımız yığınla sorunun,bir an önce en az hasarla üstesinden gelinip,zafer sarhoşluğu keyfini yaşamak istiyor gönlüm,hemde can-ı yürekten...
Hangi biriyle başa çıkayım kardeşim,birine laf anlatmaya kalksam öbürü başka bir sorunla çıkageliyor karşıma,yahut ağlama krizlerine girip durumu daha içinden çıkılmaz hale getiririveriyorlar.
Mesela:
Her sabah kahvaltıda fiks bir kriz sebebimiz vardır bizim:
"Mor Yumurtalık Krizi"
Zamanında,henüz veletler ufak ve ben bu menem durumun ne harplere sebep olacağını bilmez,saftirik,toz pembe rüyalar gören ve cahil bir taze anne iken,her biri farklı renkte,camdan çok şirin 5 adet yumurtalık almış idim.Nerden bilebilirdim ileride bu şirincikler yüzünden her sabah kahvaltılarımızın full doz krizle başlayıp perişanlıklar içerisinde süregiderek,benim tarafımdan en sefil halde sonlanacağını...
Bunu aşmak için bir iki denemelerim oldu,şöyle ki;
Sofraya ilk önce oturan "Mor Yumurtalığa" sahip olma hakkını elde edecek.İşe yarar gibi olduysa da,zaman sonra çamura yatmaya başlamalarıyla bu çözüm,çözümsüzlüğe terk etti yerini.
Şimdilerde "Mor Yumurtalığı" sofraya getirmeyerek krizi büyük ölçüde engellemekle beraber,arada "Ben Mor Yumurtalığı istiyorum" isteklerini " O kirli" diyerek geçiştirmenin daha kolay başedilir bir hal aldığını söyleyebilirim.
Ne alırsanız 3 tane almak zorundasınız -ki bu aile ekonomisini ciddi şeklide sarsıyor,üstelik zaten çok ta büyük olmayan evin çingene çadırından farksız hale gelişi işin daha sinir bozucu tarafı.Beri yandan,3 tane bile alsanız onlar anlaşılmaz şekilde yine ve yeniden mutlak bir huzursuzluk nedeni peydah ediyorlar.
"Yok o benimkiydi, yok ben sünger Bob'luyu istiyorum,yok ama onun ki benimkinden daha büyük,yahut daha güzel(birebir aynı olsalar dahi) vs vs vs..."
Bu sabah,dün akşamdan baki,ebeveynler arası ufak çapta çatışma sebepli bir gerginlikle uyandım güne.Böylesi zamanlarda, kıl tüy herşey beni yayından çıkmaya can atan gergin bir ok misali,sebepsizce,anında ve tüm şiddetiyle rahatsız eder.Üstüne,çocukların olur olmaz her nedenle bir karmaşa ortamı yaratmaları eklenince,yer altında pusuya yatmış,et kokusu almasıyla birlikte ortalığı birbirine katan ucube bir yaratık gibi dehşet saçar,bununla birlikte yarattığım enkazın arkasından oturur ağıtlar yakarım.Bu böyle sürüp giden divane bir döngüdür.
İşte bu sabah,bu gerginlikle birlikte açınca gözlerimi,baştan 1-0 mağlup başladım güne.Olumsuz tüm elektriği var gücümle çektim üstüme.Hal böyle olunca evren de eksik kalmadı yapacaklarında.
Önce iki bücürün altına kaçırdıklarına şahit oldum,çok üstünde durmadım,hatta hiç,çocuk bu yapar.
Ardından duşa sokma savaşı verdim,tüm gücüyle ağlayan ZE'nin sesini bastırabilmek için bir kaç girişimde bulundum,öyle böyle zaferi kazandım,
Giydirmek için peşlerinden kaç tur attım,onu hiç saymadım.
Peşi sıra paylaşılamayan yeni alınmış puzzle savaşı başladı,geçiştirdim öylece,
Kahvaltıda bilmem kaç milyon tane "Hadi" ledim,"Çabuk"dedim,"ağzındaki yut"diyerek kükredim bilmiyorum.
Balkondaki scooter a sahip olabilmek için girişilen kafa kol mücadeleleri ve ellerinden alıp kapıyı kilitlememle birlikte ikisinin birden cıyak cıyak bağırmak suretiyle tüm apartman sakinlerine verdikleri rahatsız edici konçertoyu defetmek haylice gerdi ve yordu,
Devamında,dişler fırçalanırken,saç taranırken,üst baş dertop edilirken,girilen mücadeleler neticesinde stresim iyice tavan yaptı,
Ve en son kapıdan çıkarlarken,o anki asabiyetle gerekçesini tam hatırlayamadığım bir nedenle çıkarılan karmaşa bardağı taşırdı ve RU'yu orta şiddette sarsmamla doruğa tırmandı.Bu kaosun yarattığı gerginlikten  daha fazla nasiplenmememiz adına onları uğurlamadan derhal ortamdan uzaklaşarak YA'nın odasına geçtim ve biraz önce çocukların paylaşamadıkları puzzle ı nedensizce yapmaya koyuldum.Neden sonra içine düştüğüm durumun vehametini anlayıp birazcık kendime geldim ve hıçkırıklarla bağıra bağıra ve hatta böğüre böğüre ağlamaya başladım.Öyle ki ağlamaktan yorulduğumu hissettim,ama sanki akıttığım her damla gözyaşı içimden  dışıma akıtmaya çalıştığım zehir zerreleriydi.O zerreler bedenimden ayrılınca daha sabırlı,daha müşfik,daha sakin bir anne olacaktım sandım.Onca aymazlığıma rağmen hemde...
Bunca debelenmenin ardından payıma düşe düşe,öğlen sonuna dek devam eden dehşet bir migren ağrısı ve eşliğinde mide bulantısı kaldı...

19 yorum:

  1. Allah kolaylıklar ve sabır versin arkadaşım...Üç çocuk ve yaşları birbirine yakın ,kolay değil elbette..Yazınd a etkisi vardır enerjik olmalarında ...
    Ağlamak inşallah iyi gelmiştir , migrenine diyebileceğim birşey yok , o illet hastalığa çözüm yok ne yazık ki ...

    YanıtlaSil
  2. Gönülüm dşündüm de; mesela Allah katında senin mükafatın daha çoktur herhalde.. yani inşaallah ayıkıyla verebilirsek bu hem sevimli hem zor sınavı:)

    YanıtlaSil
  3. Ben bu yaz ayını hiç sevmedim. Baharı kaçırıp cumburlop yaza girince çocuklar dahil hepimizin feleği şaştı sanki. Benzer şeyler bende de var. Hemde epeyice bir zamandır sürüyor. Begüm'de bende kızgın boğalar gibi dolaşıyoruz evde. Umarım atlatırız. Atlatırız atlatırız da izi kalmasa bari. Yalnız değilsin şekerim, lafın özü al benden de o kadar :(((

    YanıtlaSil
  4. İlknurum,
    aminnn canım içtenlikle aminnn diyorum.Valla bahardan mı yazdan mı bilemedim ama katlanılması çok zor bir durum olduğu kesin.
    Ağlamak iyi geliyor da ondan sonrası sancılı geçiyor.Migren çok pis bir bela sahiden...
    Allah hepimize yardımcı olsun İlknurum...

    YanıtlaSil
  5. Müminecim,
    Bilmem ki,bana kalırsa mükafattan çok ceza göreceğim gibi geliyor.Zira meleklerimin bazen çok üstlerine gittiğimi düşünüyor,daha bu dünyada eza cefa çekiyorum.Kaldı ki öte tarafta neler bekliyor bizi...

    YanıtlaSil
  6. Selmacım,
    Umarım dönemlik bir durumdur bu diyeceğim amma başka bir dönem başka başka sorunlar karşılayacak bizleri bunu da unutmamak gerek.
    Çocuğun mu var derdin var be kardeş:)
    Derdin büyüğü böylesi olsun dimi ama..
    Allah seninde yardımcın olsun.
    Sevgiler Selmam...

    YanıtlaSil
  7. allah kolaylık versin gönül işin gerçekten zor.ben bir tanesiyle cebelleşirken şaşıyosam kendimi seni düşünemiyorum bile.allah kolaylık versin.keşke sihirli bir kelimeyle derman olabilseydim duruma.

    YanıtlaSil
  8. Canım Gönülüm okurken bir an kendimi okuyorum sandım."Benim" krizlerini o kadar sık yaşıyoruz ki bugünlerde anlatamam ben de aynen senin gibi çıldırma noktasındayım hatta tatile gitmeden iki gün önce acildeydim en yükseğinden tansiyon ve berbat bir migren atağı ile ki hayatımdaki en kötü ataktı:(
    Birbirimizin halinden iyi anlıyoruz ve sen bir fazla ile gayet iyi idare ediyorsun Allah yardımcımız olsun demekten başka bir şey gelmiyor elimden.Eskilerin deyimiyle kelin yağı olsa kendi başına sürermiş derler bilsem bir yolunu keşke...

    YanıtlaSil
  9. benimki daha 2 yaşında bile değil ancak ona rağmen başladı "menimmm"lere.. geçen gün dışarda yanından geçmek üzere olan çocuğa üstelikte bizimki elinde bişey olmamasına rağmen başladı "meennimmm" demeye:)yani sebepsizz yere..
    dicemki mor yumurtalık kırılmış olsa, scooterda çalınmışşş..
    ama işte onlara bahane mi yok:( en iyisi allah sana bu bahanelerle başa çıkacak sabır ve güç versin..

    YanıtlaSil
  10. Gönül ben tek bir çocukla ses tonuma hakim olamazken, senin üç çocukla son olaya kadar kendine hakim olabilmeni takdir ettim. bağırmamla kaç defa kızımı korkuttuğumu hatırlamıyorum bile. allah kahretsin beni diyorum defalarca. onlar unutuyor ama ben hiç unutamıyorum.
    Allah sabır versin arkadaşım. Allah yardımcımız olsun.

    YanıtlaSil
  11. şu an sana sımsıkı sarılmak ve seni çok iyi anlıyorum demek isterdim... çok zor bu kardeş kavgaları kesinlikle insanı çileden çıkarıyor hele 3 tane olunca, allah kolaylık güç sabır versin sana...
    not:yorumlar al birimizi vur ötekimize gibi olmuş :)))

    YanıtlaSil
  12. şu an sana sımsıkı sarılmak ve seni çok iyi anlıyorum demek isterdim... çok zor bu kardeş kavgaları kesinlikle insanı çileden çıkarıyor hele 3 tane olunca, allah kolaylık güç sabır versin sana...
    not:yorumlar al birimizi vur ötekimize gibi olmuş :)))

    YanıtlaSil
  13. Sezobigom,
    Ben sanırım tek çocuklu iken daha tahammülsüzdüm,yemek yerken direniyorsa şayet ellerim titremeye başlardı sinirden.Hele bir gün elimdeki tabağı bir fırlatışım vardı ki,başka bir post konusu:)
    Allah güç veriyor be canım,inan ki Rabbim dağına göre kar veriyor gerçekten,şükürler olsun.Ama bu sabır arada dellenmeyide engellemiyor yazık ki.
    Öpüyorum canım,sevgiler...

    YanıtlaSil
  14. Aylinim,
    Bizi en iyi kim anlar?Bizim durumumuza eşdeğer şeyler yaşayanlar elbet.Sende ikiz sahibisin durumlarımız benzer elbet,benim +1 farkım var ama olağanüstü bir fark sayılmaz bu tabi.Üstelik sende arada 3 çocuklu oluyorsun dimi?Canım benim geçmiş olsun,Allah şifalar versin.Bilmezmiyim o ağrıların ne katlanılmaz şeyler olduğunu.Zamane annelerinin genelinde var bu rahatsızlık.Detaylara fazla gömülmekten sanırım bu durum.Sende süper bir annesin Aylinim,Allah yardımcın olsun...

    YanıtlaSil
  15. Burcucum,
    Tek çocuk olunca paylaşmayı öğrenmek biraz daha zor oluyor sanırım,ama etrafta zıtlaşacak birileri olmadığından kriz ortamı yaratacak nedenlerde olmuyor,bu iyi yanı.Benim duygusunu tatmin etmek gerekiyormuş çocukların,yoksa bu duygusu eksik kaldığından özgüven problemi yaşayabilirlermiş.Zor Burcum zor,öyle zor ki çocuk büyütmek..
    Sevgiler canım...

    YanıtlaSil
  16. Nilhanım,
    İnan seninde bir çocuğun daha olsa,ona göre de sabrın olacak,hatta belki şu ankinden daha sabırlı olacaksın.Üzme kendini canım arkadaşım,çocuklar herşeyi çabuk unutuyorlar,iz bırakacak denli kötü davranışlara maruz kalmasınlar yeter.Eminim sen çok iyi bir annesin..
    Öperim canım...

    YanıtlaSil
  17. Nihanım,
    Ne iyi anlıyorsun beni dimi be canım.Böylesi zamanlarda inan bende beni anlayacak ve teskin edecek kişilere öylesine ihtiyaç duyuyorum ki,Keşke yakın olsak be canım..
    Şu zor günler bir geçse diyeceğim de neyse...
    Öperim arkadaşım...

    YanıtlaSil
  18. Gonul "benim savaslari" yas falan tanimiyor bizimkiler arasinda 5 yas var ve hala cekisiyorlar o senin bu benim:) Ya sabir ya selamet de ara sira iyi geliyor:)

    YanıtlaSil
  19. Gonul ben son yazdigin butun postlara yorum yazmistim. Onlari aldin degil mi? Burada goremeyince meraklandim simdi.

    YanıtlaSil

Yorulmadan yorumladığınız için teşekkür ederiz...

Related Posts with Thumbnails