Sağlık,En Büyük NİMET...

Eser: Şeyda ÇİÇEK

Pazar günü öğleden sonra birkaç pötibör eşliğinde bir fincan süt içtim.Bandıra bandıra,çok severim çocukluğumdan beri.

İşte tam o andan sonra oldu herşey...

Midemde garip bir ağrı hasıl oldu,önce hafif hafif,sonra gittikçe şiddetlenen.Bir iki masaj girişiminde falan bulundu eşim ama nafile,o ağrıyla uyudum öylece.

Ertesi akşam aynı ağrı bu kez şiddetini katlayarak tekrar çıktı ortaya,ama öyle böyle değil,katlanacak türden hiç değil.Nefes alamıyor,iki büklüm kıvrılıyorum.sanki mideme birbiri ardına bıçak darbeleri alıyorum,ardından ateşler yanıyor içimde.Doğum sancısı yanında hafif kalır desem belki bir nebze anlaşılabilir.Sıcak su torbaları falan fayda etmedi en sonunda ACİL de buldum kendimi.Üstünkörü bir muayene ettikten sonra ertesi günü polikliniğe gitmem gerektiğini salık vererek yolladı doktor eve,ağrı tüm şiddetiyle devam ederken ve hiç bir müdahale etmeden üstelik.Eve geldikten sonra ağrı kesici içerek sabahı ettim yine böylece.

Dün ise,işe gittim her zaman ki gibi.Öğlen 27 kişilik bir özel yemek organizasyonu olduğundan işlerimiz oldukça yoğundu.Eksik bir iki malzeme vardı ve ben şoförü alarak METRO'ya alışverişe gittim.Varmak üzereyken hafiften kendini göstermeye başlayan ağrı,alışverişin başlamasıyla kendini tekrar gösterdi ve ben zor bitirdim işimi.Hatta bir iki şeyi de unutmuş halde feryat figan attım kendimi arabaya.Şoför elimdekileri arabaya yerleştirirken,benim yüzümün halini görünce meraklandı...

"Ne oldu neyiniz var diye sordu?", arabada hiçbişeyim yoktu zira.

"Çok fenayım,ne olur hemen revire yetişelim" dedim.Arabada deli gibi ağlıyorum bu arada,adam panik halde kullanıyor arabayı.

Neyse vardık işyerine ve ben derhal revirde aldım soluğu.Doktor ve diğer sağlıkçılar şaşkınlıkla bakıyorlar yüzüme."Ne oldu neyiniz var?" diyerek.Bense

"Çok fenayım,ne olur yardım edin"diyebiliyorum ancak.Birkaç sorunun ardından tahlil yapmak istiyorlar fakat aylık engelim buna izin vermediği için hastaneye yönlendiriyorlar acilen ve mecburen.

Sonrasında eve bıraktı şoför.Evde YA ve Neco var.YA su çiçeği geçiriyor malum,yorgan döşek yatıyor yavrucum.Hemen erkek kardeşimi aradı Neco ve şükür ki yakınlarda olduğundan derhal yetişiyor imdadımıza kardeşim.Bizde hemen çıktık böylece.

Acilde yapılan muayene neticesinde,idrar,kan tahlili ve röntgen istedi doktor.Bunlardan kesin bişey çıkmayınca,ultrasona yönlendirdi bu kez.Ağrılarım tam gaz devam ediyor bu arada,deli gibi kıvrılıp duruyorum sürekli.Ve ultrasona girmemle durum netleşiyor sonunda:

Safra kesesinde en büyüğü 4 mm çapında taşlar,safra çamuru ve kolestrol kristalleri mevcut.

Tahminlerim bu yöndeydi zaten,pek şaşırmadım sonuca.Acildeki doktor Genel Cerrahiye yönlendirdi bu kez,uzun bir bekleyişten sonra doktorun karşısına geçtik,çok ilgili ve bilgili bir doktordu sağolsun ayrıntılarıyla anlattı herşeyi.

Tükettiğimiz besinlerin buna neden olduğunu ve safra kesesinde bulunan çamurun ilerde taşa dönüşeceğini,bu nedenle derhal ameliyat olmam gerektiğini söyledi.Bu süre zarfında yağlı gıdalardan kesinlikle uzak durmam gerektiğini önerdi.Vereceği ilaçların geçirdiğim atakları azaltacağını lakin tamamen geçmeyeceğini bir süre sonra tekrar edeceğini ekledi.

Velhasıl kelam,yakın zamanda bir ameliyat gözüküyor bana.Bu bir ilk benim için,yani ilk ameliyatım biraz ürkmüyor değilim,ama ikizleri bile normal doğurmayı göze alacak,mangal gibi bir yüreğe sahip olan benim için, bu kadarcık bir ameliyattan ürkmek komik olmaz mı?

Bugün de evdeyim,ameliyat tarihi almak için doktora gitmem gerektiğinden gitmedim işe,fakat sigortayla ilgili bir problemden ötürü tarihi alamadık henüz,sorunu halleder halletmez alacağım tarihi inşallah.

Bu arada ikizler YA'nın su çiçeği rahatsızlığından ötürü iki gündür anneannedeler yine.Aslında dün alacaktık lakin benim ağrılarım nedeniyle kaldılar yine.Çok özledim onları çooookkk.Canım kuzularım benim.

YA ise 2 gündür sere serpe yatıyordu,ateşi mütemediyen yükselip düştü,döküntüler saç diplerinde bile çıktı ama çok yoğun olduğunu söylemeyem.

Öyle halsizdi ki "hadi oğlum kalk safari park'a gidelim" teklifini bile "hayırrrr istemiyorum" diyerek reddetti.   Bugünse çok şükür iyi,ayaklandı artık,masa üstlerine çıkışı bunun en iyi kanıtı.Döküntüleri kabuk bağlamaya başladı,sanırım artık geçiyor.Ateşide yok artık.Allah'a çok şükür ki çok sarsmadan atlattık.Umarım ikizler için de bu kadar kolay olur.

Hastalık etrafta kol geziyor.Bu sene çok feci bir yıl oldu.Ne tarafa dönsem bir hasta var,sanırım havaların istikrarsızlığından.Mikroplar el ele vermiş neşe içinde ortamın tadını çıkarıyorlar.Acayip verimli bir yıl oldu onlar adına.Ama son gülen iyi güler,hepsini alt etmesini biliriz biz,Allah güç versinde...

Bizden şimdilik bu kadar,

Kimsenin hayatından SAĞLIK EKSİK OLMASIN,en önemli şey bu zira.

Atalarımızın deyimiyle:

OLMAYA DEVLET CİHANDA BİR NEFES SIHHAT GİBİ...

AFİYETTE OLUN İNŞALLAH....