8 Haziran 2011 Çarşamba

Bana Sağduyu Gerek...

Şakacı dondurmacıdan bahsetmiştim şu yazımda.Bu akşam yine ziyaretine gittik kendilerinin.İlk olarak YA bitirdi sonra da tek tek hepimizin elindeki dondurmalara sardı.Ben bitmek üzere olan dondurmamı almasına mani olmadım.Anne yüreği nasıl mani olsun ki??
Sonrasında bununla yetinmeyeceğini anlayınca "git tekrar al oğlum" dedim.Babası para verdi fakat tek başına gitmek istemedi.İki adım ötemizde idi dondurmacı,istedim ki kendi işini kendi halletsin.O ise "ama ben utanıyorum" diyerek kendi başına gitmeyi reddetti.
"Ama oğlum ekmek almaya gidiyorsun ya bazen,bu da öyle bir şey işte" desek de ikna olmadı bir türlü.
"Peki o halde almayacaksan evimize dönelim"dedik,onu da istemedi,huysuzlanmaya başladı.
"Ama sizde gelin yanımda,tek başıma utanıyorum"diye yineledi.
"Bende senin kadar küçükken,aynı senin gibi çekinirdim böyle durumlarda.Ama birgün kendimi topladım ve ben bunu yapabilirim dedim,sonunda dediğimi yaptım ve aslında çekinilecek hiçbirşeyin olmadığını gördüm.O günden sonra,hep kendi işimi kendim yaptım" diyerek bu durumun ona has birşey olmadığı mesajını vermeye çalıştım.
Dinledi ama işe yaramadı.
Nihayetinde,doğru mu yanlış mı yaptığımın o an ayırdına varamadan ısrarla yanında gitmedim ve babasının da gitmesine  onay vermedim.En sonunda,YA epeyce üzülmüş olduğu halde eve döndük.Şu an bu denli diretmenin yanlış olduğu kanısına vardığımdan kendimi yiyip bitiriyorum ama faydasız.Kendi ayakları üstünde durabilmesini desteklemenin yolu,bu denli katı ve ısrarcı tutumla yaklaşmaktan geçmiyor elbet.Onun duygularını anlamalı ve küçük müdahalelerle bu durumun üstesinden gelmeli esasen.Şu koca kazık halimle ben bile bazı durumlarda tedirgin olabiliyorken,onun böyle hissetmesine içten içe kızmak,daha dışadönük olmadığı için neredeyse suçlamak,aşağılık bir duygu imişçesine bu halini küçük görmek,onu çaresizliğe terketmek, işe yaramadığı hissine kapılmasına sebep olmak nasıl bir çelişkidir.

Oysa ki duygularına hassasiyet göstermek değil midir aslolan...

Kapıldığı her duygu fırtınasında,görünmez bir kalkan oluşturarak,en müşfik halimizle,minimum hasarla üstesinden gelmesine yardımcı olmak;

Onun bir insan olduğu ve diğer tüm insanlar gibi zaaflarının,kaygılarının, çekincelerinin, korkularının, başarısızlıklarının, pişmanlıklarının olacağı gerçeğini gözardı etmemek;

Daha dışadönük,kolay iletişim kuran çocuklar ile mukayese etmeden,"neden benim çocuğum böyle çekingen" diye dertlenmeden, her çocuğun farklı kişilik özelliklerine sahip birer birey olduğunun ayırdına varmak;

Ömrü boyunca birçok duygu durumuna maruz kalacağını,başarısızlıklarının,korkularının, hayal kırıklıklarının, endişelerinin,gelgitlerinin.... olacağını,buna mukabil anne ve babasının ne olursa olsun,her koşulda yanında ve yakınında olacaklarını,sevgilerinin her daim baki kalacağını,yardıma gereksinim duyduğunda hiç tereddüt etmeden seve seve yanında olacaklarını bilmesini sağlamak;
vs.vs.vs....

Onu anladığımı ve bu hissettiklerinin normal duygular olduğunu,onunla birlikte gidebileceğimi fakat isteğini kendisinin dile getirmesi gerektiğini söyleyip,ona eşlik etmek en doğru olanıydı ama ben yanlışı tercih edip oğlumun keyifli giden akşamını hayal kırıklığıyla noktalamasına sebep oldum.Özgüven sahibi olmasına destek vermek yerine,anlayıştan yoksun,despot,katır gibi inatçı,duygusuz,duyarsız bir hödük gibi davrandım.
Aferin bana...
Annelik öğrenilmiyor yazıkki,
Annelik,onu besleyip,ihtiyaçlarını gidermek,eğitimine,temizliğine,giyimine ehemmiyet vermekle bitmiyor.En kolay kısmı bu bilakis...
Asıl iş bundan sonra başlıyor,
O'nu ruhsal ve bedensel yönden sağlıklı bir birey haline getirebilme noktasında yükümüz ağır esasen.
Ayakları üzerinde duran,dahası sağlam basan,hümanist,erdemli,adil, merhametli,dürüst, duygularını rahatlıkla ifade eden,yaratılmış herşeyi seven ve saygı gösteren,manevi duygularını kaybetmemiş,kısacası insan olmayı becerebilmiş bireyler yetiştirebilmek önemli olan.
Bunu sağlayabilmek için, kriz anlarında yahut her ihtiyaç hissedildiğinde,imdat freni misali engin sağduyumuz girmeli devreye ve en nahoş anların bile üstesinden,incitmeden,yaralamadan rahatlıkla gelebilmeli...

Be hey aymaz;
Bilmez misin ki,
KENDİNE YAPILMASINI İSTEMEDİĞİN BİR ŞEYİ BAŞKASINA YAPMAMALISIN...

41 yorum:

  1. bende üzüldüm şimdi böyle okuyunca.. içim yandı yahu..ama hepimize oluyo, aslında o an iyi bişey yaptığını sanıyorya insan ama sonrasında duyuylan vicdan azabı..eğitelim derken daha mı çok eğitiliyoruz ne?

    YanıtlaSil
  2. Olayın içerisindeyken bazen saplanıp kalıveriyor insan. İstikrarlı olmak çok mühimmiş gibi düşünüyor. Taviz vermeyince durumun daha kolay çözüleceğini sanıyor.

    YanıtlaSil
  3. Şimdi.. aynısını ben, sen,o biz hepimiz yapabiliyoruz Yaruzem.. Doğruyu bilmek ve o an hissetmek bile her an doğruyu yapmaya yetmiyor.. Beşeriz şaşıyoruz işte .. keşke yapmasak ah keşkeeee!

    YanıtlaSil
  4. Daha seni okumaya başladığımda Kızımla iletişimim geldi aklıma.Benim ki de böyle bir durumdayken onunla gelebileceğimi ve fakat isteğini karşıdakine kendisinin söylemesi gerektiğini bildirmiştim ve işe yaramıştı da .Bir iki böyle olaydan sonra kendisi tek başına gidip bir şeyler istemeyi öğrenmişti.Bir daha ki ne öyle yapın sizde annesi.Üzme kendini artık....

    YanıtlaSil
  5. Burcu,
    Bende üzüldüm hemde çokk.Ama dediğin gibi insan o an iyi birşey yaptığını zannedip birde üstüne gidince durum böyle antipatik oluveriyor bir anda...
    Sevgiler

    YanıtlaSil
  6. annelili,
    Tam da dediğin gibi.Olayın içindeyken çok matah birşey yaptığını zannedip üsteleyince girdabın içinde debelenip duruyorsun.Sanki suyuna gidince kıyametler kopacak,işe yaramaz biri oluverecekmiş hissi uyanıyor insanda.Bilakis böyle katı tutumla çocuğu asabi ve mutsuz yapmaktan başka birşey geçmiyor insanın eline.
    Çok zor bee Yasemin çoookkk.
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  7. Delicim,
    Egolarımıza yeniliyoruz sanırım bazen.Ben öyle istiyorum benim dediğim olmalıya geliyor iş kimi zaman.Hiç onların yerinde olmak istemezdim hemde hiçççç.Hayat bize değil asıl onlara zor be Delim...
    Öperim çooookk..

    YanıtlaSil
  8. Sihirli Güncem,
    Bak sen ne güzel üstesinden gelivermişsin işin.Çözüvermişsin sen bu işi.Sağduyun tıkır tıkır çalışıyor demek ki.Helal olsun sana...
    Periye öpücükler...

    YanıtlaSil
  9. Erkek çocuklar bu konuda biraz daha çekingen sanırım. Aynı şeyleri yaşıyoruz birey olması için olağanüstü gayret gösterirken bir an geliyor bebek gibi davranıyoruz an kadar kısa sürse de onlar yakalıyor o çelişkiyi.
    Öptüm sizi.

    YanıtlaSil
  10. Yazını okuyunca benim de yaptığım hata geldi aklıma. Kızıma yaptığı hata için 15-20 dk bıkmadan usanmadan (marifetmiş gibi) özür dilemesi gerektiğini söylemiştim ve bu sırada ağlayarak kucağıma gelmek istemesini şiddetle reddetmiştim. Sonuç: şimdi hatayı yapan ben bile olsam özür dileyen kızım :( öyle bir şey yerleştirdim ki kafasına ne olursa olsun özür dilemeliymiş gibi. Şimdi ben kendime ne yapayım söyle bana Gönülüm.

    Demem o ki, anlık inatlarımız ya da doğru olduğunu sandığımız şeyler minik yüreklerde onulmaz izler bırakabiliyor.

    Allah bizi ıslah etsin canım. Öptüm

    YanıtlaSil
  11. Ebrum,
    Bilmiyorum ki,kişiden kişiye değişiyor sanırım.Ama kızların biraz daha atılgan olduğu kesin.
    Tek çocuk iken daha sabırlı ve müşfik olabiliyorken çocuk sayısı arttıkça sabrın ve sevecen davranışların dozajı düşüyor sanırım.Bu da kişilik özelliklerini belirleme de önemli bir kriter bence.
    Sevgiler Ebrum...

    YanıtlaSil
  12. Nilhanım,
    hatırlıyorum bu anlattığını,aynısı bizim başımıza da gelmişti ZE hanımla.Üstelememek lazım esasen.Onlarda minyatürde olsa birer birey aslında.Özür dilemesi gerektiğini bildirip çok üstelememeli o zaten yaptığı yanlışın farkına varıyor ama biz egolarımızı tatmin adına yanlış davranışlara sebebiyet verebiliyoruz yazık ki...
    Öperim canım.

    YanıtlaSil
  13. Aslında nedenini açıklamış sana. Utanıyorum demiş. O noktadan sonra senin diretmemen gerekiyordu ki aslında ama anlıyorum. Bazen doğruyu yapalım derken yanlışa düşen biz anneler oluyoruz.

    Üstünde durma, günlük olağan şeyler sınıfına kaldır bunu aklından ve daha güzel zaman geçirmeye bak tatlım :) öpüyorum

    YanıtlaSil
  14. bend eolsam senin yerinde aynısı yapardım herhalde çünkü bende çekingenliğini üstünden uzun süre atamamış bir çocuktum.Aslında bu durum ona dışarıya itmek için yalnız bırakmak oluyor bu tersde tepebilir işede yarayabilir. Ters teperse isteklerinden vazgeçip daha huysuz bi çocuk olabilir, ,işe yararsa da (yalnız bırakmak) bu sefer belki mecburiyetten artık bi adım atmaya başlayabilir. Biraz o çocuğun huyu suyuylada alakalı bence...

    He bi de naçizane şunu demek istiyorum ben. Çekingenliği etkileyen bir çok faktör var ailede söz sahibimi, yeterince dinleniyor mu, sosyal çevresiyle uyumlumu, yeni arkadaşlıklar edinirken tutumu, Büyüklerin ona yaklaşımı, kendini ifade edebiliyormu... hepsi birlikte aşılmalı...

    Ben çok uzun zaman yabancı insanlarla konuşurken sesi titreyen kendini ifade edemeyen biriydim.Bu lise bitipte benim satış danışmanı olup konuşmaya mecbur kalışıma kadar devam etti..Şimdi yok öyle korkularım falan çok şükür ama hiçbir çocuk benim gibi geç başlamasın isterim şayet insnaın sosyal yaşantısını çok etkiliyor bunlar...

    SEvgilerimle...

    YanıtlaSil
  15. Aynı durumlar bizde de oluyor zaman zaman.O inat ederken, ben inat ederken ikimiz de üzülüyoruz.Sonra da vicdan azabı.

    YanıtlaSil
  16. bizlerde hata yapacağız ki doğru olanı görelim belki biraz katı davranmış olabilirsin ama sonuçta onun iyiliği için yaptın ayrıca kendi kendine kalıp düşündüğünde sana hak verecektir

    YanıtlaSil
  17. Canım,
    yazını okurken biraz kendimi gördüm.Küçükken çocuklarımız daha başarılı, daha ayağı yere basan, kimseye muhtaç olmasın diye çabalarken kimbilir kaç kez bu yanlışları yaptığımı düşündüm. Amacımız onların iyiliği için olsa da bazen onlara bunu anlatamamaktan dolayı mutsuz edebiliyoruz. Ama bu kadar özen gösterilen, titiz davranılan ve sevgiyle emek verilen çocuk bir gün her şeyi aslında anladığını ispat ediyor. Kendini hırpalama.Anne olmak demek hep doğruyu yapmak değil ki.Bizler de yanlış yaparak doğruyu buluyoruz.Ama kendinle bu kadar mücadele ettiğine göre sanırım en az yanlışı yaparak o sevimli kuzucuğu sağlıklı, neşeli ve başarılı biri olmasına yardımcı olacaksın.
    Sevgiyle kal.

    YanıtlaSil
  18. aynı olayı bizde parkta yaşadık.Oyuncak için izin almaya çekiniyordu.Uzaktan bir iki sefer söyledi tabi duyulmadı.Bende uzaktan bakıp izledim.Ve o tama anlamıyla söyleyemeden tabi oyuncakla da oynayamadan ayrıldık parktan.İnsan bazı durumlarda nasıl davranacağını bilemiyor.Dediğin gibi annelik öğrenilmiyor.

    YanıtlaSil
  19. Dünya başına yıkılmış gibisin be ablacım çok kötü bir durum değil bu :) hep arkasında birilerinin olduğunu düşünmesinler ben şimdiden buseye sen kendin yapabiliyorsun hadi bakalım git diyorum bir süre bana bakıp gidip kendi işini görüyor sıpa :)

    YanıtlaSil
  20. okadar güzel anlatmışsın ki tebrik ederim çok güzel bir yazı olmuş.dediğin gibi annelik öğrenilmiyor maalesefki bazı şeyleri yaşamadan da idrak edemiyoruz.her şerde bir hayır vardır diye düşün bunu yaşamasaydın bu yazdıklarının farkına varamayacaktın bu da bir ders olmuş öğrenilmesi ve yaşanılması gereken...

    YanıtlaSil
  21. hep vicdan azabı kendimizi yiyoruz...

    YanıtlaSil
  22. bence kendine çok fazla haksızlık ediyosun.. o an doğru olduğunu düşündüğün bir şeyi yapması konusunda ısrarlı davranmışsın evet ama bunun çocuğun kişiliğine bir saldırı olduğunu düşünmüyorum. evet doğru olan yazdığın şekilde olanıydı belki ama ya ru ve ze her halükarda çok şanslılar çünkü onların duygusal gelişimlerini önemseyen bir anneleri var...

    YanıtlaSil
  23. bu mınık ellere cok dıkkatlı davranmak lazım ..ahh bazen bended cok hatalar yapıyorum keşke dıyorumm.ama allahan onların kalbı cok buyuk..hemen unutuverıyorlar..

    YanıtlaSil
  24. Gönülüm yazını okurken gözümün önüne Melisam geldi Berrak ne kadar dışa dönükse Melisa o kadar utangaç ve kapalı.Bazen olayların içindeyken doğru sandığımız yanlışları hepimiz yapıyoruz canım.Önemli olan senin gibi sonradan bile doğruyu görebilmekte ve aynı yanlışı yapmamakta.Yüklenme bu kadar kendine..

    YanıtlaSil
  25. Önemli olan farkına varmak sanırım. Hepimizin buna benzer pek çok hatası olabilir lütfen kendinizi üzmeyin, bu yazı aklımın bir köşesinde hep kalacak, her zaman mükemmel olamayız ve herşeyi mantıkla çözemeyiz kısacık anneliğimde öğrendim bunu.
    Sevgiler..

    YanıtlaSil
  26. çocuklarımızı ve kendimizi beğendiğimiz ve beğenmediğimiz yönleriyle-yönlerimizle sevmeyi öğrenmeliyiz sanırım Gönülcüm,zor ama olması gereken de bu..Sen katır inadı yaptın diye üzlüyorsun,ben çok mu yumuşak davranıyorum,böyle yaparak çocuğa kötülük mü ediyorum diye üzülüyorum..sonuçta ikisi de yalnış..ortak bir dil bulabilmek sanırım önemli olan..ama öyle çok anne var ki sadece yaşayan ama bu kadar detayını düşünmeyen,bence biz yanlış da yapsak çocuklarımız bizim onları ne kadar çok sevdiğimizin ve düşündüğümüzün farkındalar..

    YanıtlaSil
  27. Ah ki ahh..finaldeki sözünüz şu dünyada yaşanabilsee...

    YanıtlaSil
  28. anneler robot veya mekanik değil ki kurup kurup en doğrusunu yapsınlar.fark etmek önemli şu aşamadan sonra bence.
    ders alarak- unutup,yola devam etmek en iyisi galiba...

    YanıtlaSil
  29. Selmacım,
    Evet haklısın ama bir kere sen halledebilirsin dedikten sonra sözümden dönmek istemedim işte.Yanlışımın üstüne gitmekte işi iyice kaosa soktu.Neyse aynı durum dün başka bir konuda yine tekerrür etti ama bu kez ben aynı hatayı tekrarlamadım şükür ki...
    Sevgiler canım.

    YanıtlaSil
  30. Amak-ı Hayal,
    Beni durup tekrar tekrar düşünmeye gark ettin,
    üzerinde itinayla durmam gerek bu durumun.
    Teşekkür ederim detaylı anlatımın için..
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  31. yadigar olam,
    Sanırım çocuklu her aile de tekrarlanan durumlar bunlar,mesele sağduyuyla üstesinden gelebilmek.Allah yardımcımız olsun ne diyim.
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  32. Şerifecim,
    Deneme tahtası haline gelmesini istemiyorum kuzumun.İstiyorum ki,gönlü kırılmasın hiçbirşeyden yana,ama olmuyor,mümkünde değil zaten.Ben kırmasam hayat kıracak biliyorum ama ne bileyim işte..Teşekkür ederim desteğin için.
    Sevgiler canım...

    YanıtlaSil
  33. Bülbülün yeri,
    Nasıl rahatlattı beni güzel sözlerin bilemezsin.Teşekkür ediyorum,umarım dediğin gibi layıkıyla yetiştirebiliyoruzdur yavrularımızı.Tek derdimiz bu inan.Allah yardımcımız olsun,biz ana babalarında ama en çok da yavruların ...

    YanıtlaSil
  34. Sevilay,
    Bir dahakine daha mı anlayışlı olmak lazım ki???
    Sevgiler...

    Ülkü,
    esasen ben de birçok konuda otoriterimdir,taviz vermem,sorumluluk bilinci gelişmeli elbette.Bu belki onlar için şimdilik can sıkıcı ama ilerde faydalarını görecekler.Biz biraz duygusalız hepsi bu.Babalar gibi rahat olabilsek aslında pek de sorun olmayacak ama...
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  35. serap-asya,
    Teşekkür ederim güzel sözlerin için.Annelik öğrenilmiyor sahiden de.Hata yapa yapa farkındalık kazanıyoruz ama umarım yavrularımızı kaybetmeyiz.
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  36. isoon,
    Sorma Aysunum,ölücez bigün bu azaptan,ya da inme inecek biryerleremize...

    YanıtlaSil
  37. Nihanım yaaaa,
    sağol canım benim.MAnyağım sanırım birazcık ne bileyim..Bazı anlar inanılmaz gaddar oluyorum onlara karşı,sonra da köpekler gibi pişmanlık duyuyorum ama ne fayda...
    Allah ıslah etsin ne diyim...
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  38. marifet ellerimizde,
    Ahhh sorma sorma,onların her zerresine can verilmez mi?Nasıl vicdansız,kalpsiz oluyoruz bazı zamanlar.Onlarsa tüm bu hödüklüğümüze rağmen hemencecik affetmiyorlar mı bizi,eriyorum işte o an.Keşke onlar da azcık tavır yapsalarda bu denli içimize atmasak...

    YanıtlaSil
  39. Aylinim,
    İkiz de olsalar farklı kişilikler olduklarına şahit olmak şaşırtıyor bazen.Siyahla beyaz kadar farklı olabiliyorlar birçok konuda.
    Mutlu olsunlar en büyük emelim o...
    Öperim canım...

    YanıtlaSil
  40. Ben kızımın delisiyim,
    Mükemmel olmak mı?Kıyısından bile geçeceğimi düşünemiyorum,İdare ediyoruz işte.Daha az hata yapmak dileğiyle....

    YanıtlaSil
  41. yanlış yapmışsın.bak ben kendi çocukluğumdan anımsarım bazı zamanlar çekingenliğim utancım tutardı.yapamaz gidemez isteyemezdim.gel gör ki karakterin yapın neyse genlerine işliyor .ve insan gün gelince olgunlaşıyor.şimdi dağları deler bana rest çekenin ümüğünü sıkarım alimallah:)))
    buncağızken bakkala filan gidiyorsa zaten korkma.oğlan gelecek vaadediyor sen aymazlığına bak:))

    YanıtlaSil

Yorulmadan yorumladığınız için teşekkür ederiz...

Related Posts with Thumbnails