Kayıp Kolye ve İskelet korkusu...

Dün okuldan,boynunda parıldayan bir kolyeyle,pek bir mutlu geldi.

"Anne baaaaakkkk,folklör öğretmeni bana ne taktı,çok güzel değil mi?" dedi gözlerinin içi gülerek.
"Aaaa ne güzel bişey bu,neden taktı peki sana bunu? "
"Evet,4 kişiye taktı sadece" dedi gururla,
"Bu çok güzel,tebrik ederim seni o halde" diyerek bir öpücük kondurdum yanağına aynı gururla.

Sonra aşağı indik beraber,dün akşam ki piknik münasebetiyle.
Arabadan iner inmez aldığı gibi topunu,çimlerin üstünde aldı soluğu.Koşturdu bir süre,sonrasında fanilasını değiştirmek için yanıma çağırdım.Tshirtünü çıkarırken kolyesi açıldı ve düştü yere.
Öyle canhıraş bir tepki verdi ki,sanırsın kaşıkçı elması idi kaybolan(ki onun bir önemi yoktur çocukların nazarında) elim ayağıma dolandı bir anda.
Eğildim aldım yerden zinciri ama ucunda ki asker künyelerini andıran parça yoktu.Çok üzüldü,öyle böyle değil hemde.
Aradık taradık,çimleri tavaf ettik nerdeyse ama yok,yok

Mütemadiyen,
"Hep senin yüzünden anne" dedi,
"Sen giydirmeseydin,düşmeyecekti kolyem"

Halbuki zincirin takma yerinde bir sorun vardı ve muhtemelen bu sebeple daha önceden düşmüştü kolye ucu.Yoksa,üstünü çıkardığımız yerdeki çimleri didik etmemize rağmen çıkmazmıydı ortaya.
Top peşinde koştururken düşmüştü yüksek ihtimalle lakin gel bunu ona anlat.

Gece boyu kolye ucu aradık ama kayıplara karışmıştı maalesef.
O'nun ağzında ise hala aynı cümle:
"Hep senin yüzünden anneee"
"Tamam oğlum sorun etme sen,ben yarın öğretmenini arar,aynı kolyeden bir tane daha takmasını isterim sana" dedim.
"Tamam o zaman" dedi biraz sakinleşerek.

Eve döndükten sonra büyük marketlerden birinin haftalık kataloğu geçti eline.Kırtasiye ürünleri bölümünde iskelet yapısını anlatan bir ürün gördü ve hemen ilgisini çekti.

"Anne bana bu iskeletten alır mısın?" dedi.
"Tamam oğlum bakarız yarın" dedim.

Çok sevindi.Ve peşi sıra uyku hazırlıklarımızı yapıp girdik yatağımıza.
Babamızla masal pazarlığına giriştik yine,567 masala anlaştılar:)
Neyse ki 2 masalın ardından uyuyakaldı.

Katalogdan görüp ısrarla istediği,malum iskelet

Aradan 2 saat geçmemişti ki panik halinde geldi yanımıza,suratı dehşet ifadesinde:
"Çok korktum anne" dedi,
"Kabus mu gördün oğlum"
"Evet iskelet gördüm,üstüme doğru yürüyorlardı" dedi.
"Tamam tatlım ben yanındayım,korkma,şimdi senin korkmaman için dua ederim" dedim ve başladım okumaya.
5 dk sonra "geçti mi korkun?" diye sordum,geçti dedi ve uyudu.
Sabah uyandığında ilk sorusu:
"Anne burda iskelet var mı?" oldu.
"Tatlım biliyorsun iskeletler hepimizin vücudunda var,onlar bizim kemiklerimizin birleşimiyle oluşuyorlar,böylelikle vücudumuzu ayakta tutuyorlar.Eğer iskelet sistemimiz olmasaydı,et ve deri yığınından ibaret olurduk, bu da ayakta durmamıza,yürümemize,hareket etmemize olanak tanımazdı" dedim.
"Evet biliyorum"dedi ama rüyasından etkilenmişti bir kere.
Sonra da "Anne hani akşam gösterdiğim iskeletten alacağız değil mi dedi?"
"Bende babana söyleyelim hemen alsın" dedim.Babamızı aradık ve ona sipariş ettik.O da ricamıza uydu ve gelirken alıp getirdi.
Pek mutlu oldu,biraz inceleyip odasına bıraktık beraber ve akşam detaylı incelemek üzere babayla beraber tuttular okul yolunu.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

PS:Bu arada sabahı bekleyemedik ve akşamdan aradık öğretmenimizi.Kolye konusunda ricada bulunduk,O'da konuyu folklör öğretmenine ileteceğini söyledi.
Umarım sorun hallolur ve mutlu mesut gelir eve kuzum...