13 Ekim 2011 Perşembe

Silkelen ve Kendine Gel...

Şükür ve Huzurun Resmi...
Huzursuzum,keyfim yok.
Tadımı kaçıran sorunlar var;öyle ki boğazlandığım hissine kapılmama sebep olacak kadar.Evden dışarı çıkasım yok,kaptırmışım kendi iç dünyama, sürüklenmiş gidiyorum. Sıkıntılarım yüzüme yansıyor, her yanımda kırmızı sevimsiz lekeler belirdi.Saçım başım darmaduman, aynalara küsmüş gibi.Çok büyük içinden çıkılmaz bir derdim mi var?Yooo,yok Allah'a binlerce şükür. Mevsimin getirdiği hüzün bulutları bende ki.Ama asıl sorunu biliyorum; koşar adım kaçmak istesem de,aslında yüzleşmek ve çözüm üretmekle üstesinden gelinebilecek sorunları içinden çıkılmaz hale getirdiğimin farkındayım.

Ne mi beni bunca yoran,geren,buhrana sürükleyen sıkıntılar?

Evde ki kargaşa ortamı,her an bir yere yetişmeye çalışıyormuşçasına panik halinde koşturmacalar, tahammülsüzlükler, asabiyet nöbetleri,birbirimizin sesini bastırmak için yarışırmışcasına çığırtmalar, çıldırmalar, sabırsızlıklar,kıla tüye öfkelenmeler,hatta öfkeden gözü dönmeler falan da filan...

Topu topu 3 saati evde bizimle geçen,bizi özleyen,bize ihtiyaç duyan,bizden ilgi bekleyen,tek kusurları (kusur değil elbet) çocuk olmanın getirdiği hareketlilik ve heyecanlarını kontrol edememek olan masum sabilere,bazı zamanlar,fazlalıklarmış,hayatımızı kabusa çeviriyorlarmışcasına acımasız,önemsiz ve değersiz davranmak çok acıtıyor canımı.

3 çocukla yaşamak elbette kolay değil,ama bu kadarcık sabır göstermek çok mu zor?Değil elbet,lakin onları anlamak,onların dilinden konuşmak,isteklerine şikayetlenmeden sabırla cevap vermek,kargaşa ortamını tolere edecek sağduyuyla yaklaşmak,sükuneti muhafazaya zorlamak,müşfik birer ebeveyn olmak her zaman mümkün olmuyor ne yazık ki.

Ne denli hareketli olurlarsa olsunlar,yahut inatlaşmalarla,birbirlerine sataşmalarla,birbirlerini tetikleyen isteklerle,ayak diremelerle,sebepsizce ortalığı ayağa kaldırmalarla,ağlama nöbetleriyle vs...bizi fazlaca bunaltsalar da,neticede çocuklar ve aslında  onları idare etmek aslında kafamızda büyüttüğümüz denli zor değil.Fakat biz en kolay olanı seçip hoyratça onları harcıyor,kırıyor dahası mutsuz ediyoruz.En acısı zamanla yaptıklarımızı kanıksayıp düzeltmeye gerek bile görmüyoruz.Offff daha çok daraldım...

Tüm gün okuldalar.Akşama kadar hakim olan sükunetle kendimi yeniliyor,deşarj oluyorum ve her seferinde geldiklerinde uyuyana dek sonsuz sabır göstereceğime dair sözler veriyorum.Eve geldiklerinde her defasında gülen yüzleriyle cıvıl cıvıl kapıdan girişleri beni mest ediyor.Ardından ayakkabılarını çıkarana dek ayaküstü iki kelam ediyoruz.Hoşgeldinizler,gününüz nasıldılar,öpüşmeler,sarılmalar,yaptıkları faaliyetleri heyecanla göstermeler falan filan.Ardından el yüz yıkama hatırlatmaları yapılıyor -ki bu fitili ateşleyen ilk hamle anlamına geliyor.Bir kez,iki kez,üç kez...cık,herkes kendi aleminde...İlk ses burda yükseliyor.
"Derhal banyoya!!!"
Sızlanmalar eşliğinde banyoya gidiliyor,eller yıkanıp üstler değiştiriliyor.Bu sırada yaşanan kargaşa gerginliğin dozunu artırıyor.Peşisıra yemek faslı.Offffff en zoru.Büyümelerini en çok bu nedenle istiyorum sanırım.Büyüsünler ve yemek konusunda ne halleri varsa görsünler(o zamanda böyle demeyeceğime eminim).Yemek yerken kaç kez hadi dediğimi saymam olanaksız.Tabak kavgaları,çatal kaşık kavgaları,"ondan yemeyeceğim,şunu sevmiyorum,yaşım kadar yemek istiyorum" diretmeleri,birbirleriyle didişmeleri gerilimi daha da tırmandırıyor.Meyve faslı ha keza...
Yemek bitince bir süre beraber oynayalım diyoruz, lakin bu aralar fazlaca hakim olan didişmeler neticesinde ya Neco'nun ya da benim oyunu terkedişimizle oyun faslı da gergin bitiyor.
Neco demişken;
Bir zamanlar engin sabrından ötürü hayranlık duyduğum müşfik babanın yerini,şimdilerde dikenli telvari bir adam aldı ki ,bu da beni üzen bir diğer detay.En çok O'ndan destek kuvvet alırdım oysa ki...
Şimdilerde umumiyetle bağırıp çağıran,çocukların sorularına üstünkörü cevaplar veren,taleplerini offff poffflarla yerine getiren,en acısı üzüntülerini görmezden gelen tahammülsüz bir baba görüyorum karşımda ve bu beni gerçekten çok üzüyor.Tamam O'da çok yoruluyor,eve nefes alabilmek için geliyor,hayat zaten başlı başına stresler yumağı fakat çocukları bu çarka dahil etmek ne kadar anlamlı?

Yaptığımız en büyük yanlışlardan biri de,birbirimize çocuklarla ilgili konularda onların yanında çemkirmek.Ben elimden geldiğince dirayet göstermeye çalışıyorken O'nun en ufak taşkınlıkta sabrının taştığını görünce istemeden de olsa müdahale etme gereği duyuyorum.Çok yanlış biliyorum,asla da tasvip etmediğim birşey fakat bazı zamanlar kendimi tutmakta zorlanıyorum.

İstiyorum ki,kargaşa ortamı yaratılmasın,
İstiyorum ki,sükunetle karşılık verilsin her tutuma,
İstiyorum ki,çocuklar doğru davranışlarımızla bizi örnek alsınlar,
İstiyorum ki,mutluluk cıvıltıları yükselsin evimizden,
İstiyorum ki,vicdan azapları içimizi bir kurt gibi kemirmesin,
İstiyorum ki çocuklarım bizim gibi ebeveynlere sahip olmaktan ötürü mutluluk duysunlar,
İstiyorum ki,başımı yastığa koyduğumda huzurla uyuyayım,

Ama en çok...

İstiyorum ki,çocuklarım başlarını yastığa koyduklarında huzurla uyusunlar.

Silkelenip kendine gelme vaktidir.

24 yorum:

  1. yaruzecim inan sende benim hislerime tercüman olmuşsun. aynı sıkıntılar bizdede var. ve her akşam her gün beni yoruyor. Emin hele delirtiyor. sabır sabır diyorum sabrediyorum bu sefer kendi kendimi yiyorum. ben güzel çocuk yetiştiremiyorum diye. ama bugun bir başlanngıç yaptım verdiğim kararlarda tutarlı olucam. ve bundan sonra benim dediğim olacak:)bende bununla ilgili yazacktım:)Allah kolaylık versin...

    YanıtlaSil
  2. Aslında sıkıntınızın ne olduğunu ve çaresini bilmeniz problemi aşabileceğinizi ve bu duruma bir şekilde el koyacağınızı gösteriyor..3Çocuk çok zor tabiki düşünemiyorum bile :)Ama eşle diyalogları bozmak dönüşümü olmayan bir yola girmenize sebep olabilir en çok ona dikkat..Söylenecek tek söz..Allah sabır versin...

    YanıtlaSil
  3. bende iki tane var.zaman zaman benzer şeyler yaşanıyor.eşle ilgili, sabırla ilgili, hesaplaşmalarla ilgili.hatta bilmem kimin çocuğu böyle değil, sus deyince susuyo ,vitrinine dokunmuyo ,duvarlarını yazmıyo,evi derli toplu duruyo,biz niye böyleyiz gibi.nerde hata yapıyoruz?bunlara yapma deyince onlar yapınca işler çığrından çıktığında,vicdanen rahatsız oluyorum.zor ve karışık geliyo bazen "annelik".başka yolu yok galiba.eşle arayı sağlam tutmak gerekiyo her daim:)işler dahada zorlaşmasın diye..kolaylıklar diliyorum...

    YanıtlaSil
  4. Gönülcüm onlar emanet bize...Hediye,bunu çıkarma aklından...O zaman kızamıyorsun zaten...Öyle de güzeller ki hepsi.Kıymetini bilmek lazım evladın...
    Bence anne örnek olmalı babaya,sevgi dolu tavrı ile.Bizim yapımızda var bu...
    Konuşalım bunu bir ara.
    Ne zaman buluşuyoruz :)

    YanıtlaSil
  5. şimdi babayla oğlan uyudu, ben de vicdan muhasebemle başbaşa kaldım. çok kısa bir süre beraber olduğumuz bu sabilere karşı sabrımız ne de kolay tükeniyor değil mi?bilmem mi bu akşam oğlum başını yastığa huzurla mı koydu? bana kalırsa annesine çokça kırgın ve içli... sabır ve tahammül için tek ebeveyn yetersiz kalıyor, bugün biz de eşimle ayrı düştük, açıkcası senin tarifindeki bir eş vardı bizim evde ve malesef bu durumda gerilip sesi yükselen ve kalp kıran ben oldum. ne komik...oysa ihtiyacım olan destek ve nefes almaktı. yanarım yanarım da küçük kalbe yanarım...

    YanıtlaSil
  6. ahhh o resimde ne kadarda tatlilar .. bizimde evde 2+1es =savas cikmiyor deil , illaki hergun oluyor birseyler :) cocuklara kizamadigimiz icin sanirim , cogu azari esim isitir oldu evde .. neyseki kolay tatliya baglaniyor hersey , uzatmamak , cocuklar kaadar cabuk unutmak gerek .. ha birde large olmak sart .. 3 cocuk es ev ucgeni arasinda bogulmaktansa, bugun sadece ben ve cocuklarim yarin sadece ev ve cocuklarim diger gun esim ve cocuklarim demek gerek sanirim.. yoksa yaris ati misali kosturmalar en cok ruhumuzu ve sinirlerimizi yoruyor.
    Allah kolayliklar versin.

    YanıtlaSil
  7. al b enden de o kadar.ben bir çocukla bu düşüncelerin esiriyken, sen ve eşin için bunlar kaçınılmaz geliyor .hiççççç aaaaaaaa olurmu öyle şey demeyeceğim.çünkü hayat başlı başına zorluyor insanları.birde zamene yavruların farkındalıkları, istekleri pek bi fazla(allah nazarlardan saklasın ama).karı-koca arasında tahammülsüzlük demişsin.sorma hep kadın,hep anne alttan alan, görmezden gelen, telafi eden.bu da yoruyor insanı bir yerden sonra.babanın sığında işten geldim yorgunum gömleği gitgide dahada büyüyor ve sanki baba bu gömleği yorgan misali zırhlıyor kendine ki bulaşmasın kimse,ellemesin, istemesin kimse bişey...zor hayat zaten tek bireyi gayet güzel yorarken,karı-koca olmak çok ama çok zor,çocuklu aile olmak ise ofki of...

    YanıtlaSil
  8. ben de eşimin çocuklara sert tavırlarına genelde müdehale ediyorum. etmek yanlış belki ama kendimi durduramıyorum bu durumlarda malesef... gönülcüm hepimize tercüman olmuşsun bence... inan aynı sıralamalarla aynı şeyleri yaşıyoruz. böyle patlamalar da oluyor ama dediğin çok doğru alışkanlık edinip süreklilik kazanmaması ve mutlaka silkelenip düşünmek şart... bu yazıyı okuyan herkesi bu uyanışa teşvik ettiğin için teşekkürler...

    YanıtlaSil
  9. Genelde anneler ben dahil gece olunca günün muhasebesini yapmaya başlıyoruz, suyu döktüğünde neden bağırdım, keşke biraz daha oynasaydım, keşke sakin kalabilseydim vb. bir sürü sorgu. Ama gerçekten kolay değil...hem bizler için, hem çocuklar ya da eşler için...Sabır ve silkelenme zamanı belki de en çok benim için gerekli, aynı şeyleri hissettim okurken...

    YanıtlaSil
  10. 1 çocukken herşey daha kolay, 2 olunca tahammulsüzlük artıyor, 3 çocuğu düşünemiyorum bile:) Allah kolaylık versin...

    YanıtlaSil
  11. Fotoğraf altında da yazdığı gibi tamamen şükür fotoğrafı.

    Gönül ben tek çocukla volüm yükseltiyorsam senin 3 katına hakkın var. işin kötüsü ben de akşamdan akşama 3 saate tahammül edemiyorum diye tiksiniyorum kendimden. uyusun diye gözünün içine bakarken buluyorum kendimi :(

    YanıtlaSil
  12. Ben fotografa takıldım Gönülcüğüm, akşama kocişe göstermem lazım. Göstereyim ki şükretsin haline biraz :) Öpüyorum seni canım benim. Allah kolaylık versin.

    YanıtlaSil
  13. Aygül,
    Yalnız değilim biliyorum ama bu benim içimi pek de rahatlatmıyor.Sabır diliyorum Allahtan,hepimiz için...
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  14. Beşparasız,
    Sorunları biliyor,çözüm üretmeye yelteniyor ama zaman zaman tıkanıp böyle taşkınlıklar meydana gelmesine engel olamıyorum.Eşle diyaloglar konusunda katılıyorum,asla bozmamak hatta aksine daha iyiye taşımaya zorlamak lazım ki birbirimize güç takviyesi yapabilelim.Tutunacak dalımız olsun değil mi yaaa?
    Sevgiler...

    YanıtlaSil
  15. Merve,
    Ahhh ahhh ne yanlışlar yapabiliyoruz bazen değil mi?Sinirlenince gözümüz hiçbir şey görmüyor,talan ediyoruz en en sevdiğimiz mabetleri.
    Sabır ve güç versin Rabbim bizlere.Yavrucaklarımız bize emanet,emanete hiyanet etmek olur mu?
    Sevgiler MErve...

    YanıtlaSil
  16. Esinim,
    Biliyorum bilmesine ama üçü bir araya gelince bazen öyle zorluyorlar ki,gözüme bir perde çekiliyor o an.Herşeyi unutuveriyorum,tüm güzellikleri,onlara beslediğim sonsuz aşkı...
    Lanet ediyorum o anlar kendime ama iş işten geçmiş oluyor işte.
    Allah kolaylık versin hepimize...

    YanıtlaSil
  17. canım keşke yakınımda olsan ve bi çay demleyip karşılıklı içsek.bunlar her evde olabilecek şeyler.herkes birbirini seviyor sadece gü+nün yorgunluğuyla herkes birbirine tahamülsüz..zamana bırak inan geçicek ve sen bu zamanları bu kargaşayı özleyebilirsin bile;)

    YanıtlaSil
  18. Daha dün Can'ın öğretmenleriyle görüştüm..Akedemik olarak iyi ama kişisel bakım becerileri konusunda desteğe ihtiyacı var dediler..Yani kendi yemeli,kendi giyinmeli,kendi uyumalı,kısacA KENDİ İŞİNİ KENDİ YAPMALI dediler..Nasıl üzüldüm (ki böyle olması gerektiğini zaten bilmeme rağmen) bilemezsin..5 yıldır ben bu çocuğa ne uyumayı,ne giyinmeyi,ne diş fırçalamayı,ne yemek yemeyi,ne temizliği öğretebildin dedim kendi kendime..Bu kadar da yumuşak yüzlü olunmaz ki diye içlendim..Akedemik başarıyı elde etmek daha kolay kanımca,ama kişisel bakım becerilerine sahip çocuk yetiştirmek,sınırları doğru çizmek (ki bu onların mutluluğu için gerçekten gerekli) çok daha zor geliyor bana..ALLAH hepimizin yardmcısı olsun Gönülcüm..Herşeye rağmen fotoğrafa bayıldım..Benim eşim 1 taneyi uyutamazken seninki 3 çocuğu uyutmuş,daha ne istiyosun adamdan :)

    YanıtlaSil
  19. Canım benim inş.isteklerin gönlünce olur...3 çocuk olması yoruyorduur seni ister istemez...
    Aktif bir bayanken bugünlerde evde olman da seni sıkıyor olabilir..Çalışırken evde iş yapar olmak kadını en çok yoran psiikoloji oluyor galiba..
    Herşey gönlünce olsun canım ,iyi akşamlar

    YanıtlaSil
  20. Ebrucum,
    Hayat bizleri fazla yormuş anlaşılan.Hepimiz tahammülsüz sorunlu insanlar haline gelivermişiz.Ne acı çocuklarımız için...
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  21. bizim evdeki krizin üzerine okuyunca biraz rahatladım yanlız olmadığını bilmek güzel insan ozaman daha az üzülüyor
    sibel

    YanıtlaSil
  22. gönül bazen tek çocukla bile kendi kendime sıkıntı yapabiliyorsam 3 çocukla yaşadıkların çok normal
    Allah kolaylık versin tez zamanda atlat

    YanıtlaSil
  23. Canım ne güzel yazmışsın, konuşur gibi oldum, o resim var ya her sözü bitiriyor... Bayıldım, Allah huzurunuzu bozmasın böyle mutlu büyüyen çocuklar her zaman sağlıklı ruh haline sahip olur, maşallah !

    YanıtlaSil
  24. sabır eşiğimiz düşük belki, herşey mükemmel olsun isterken, yolunda gitmeyen bir detay tamamen bozuyor birden tabloyu, geçici bir dönemdir inş. gönülcüm, zaten şu resme bakmak bile yeter sakinleşmek için, büyütüp duvara , buzdolabına, banyoya asmalı...geçmiş olsun...

    YanıtlaSil

Yorulmadan yorumladığınız için teşekkür ederiz...

Related Posts with Thumbnails