"Ölmek diye Bişey Olmasa Keşke..."

Ölümü çok sorguluyor bu aralar YA,

Mütemadiyen bu konuyla ilgili sorular sorup zihninde dolanan belirsizliklere cevap bulmaya ve hayal dünyasında oluşturduğu kara bulutları dağıtmaya çalışıyor.

Öyle bıçak sırtı bir konu ki bu;
Ne desem,korku ve endişelerinin feraha çıkması için O'nun anlayacağı şekliyle nasıl anlatsam,nasıl açıklığa kavuştursam içindeki handikapları bilemedim.

"Ölümü düşünmek için henüz çok küçüksün oğlum" diyebildim sadece;ağzına bile yakıştıramadım nitekim.

"Siz ölünce biz ne yapacağız?" diye sordu mesela bir gün;

İrkildim,içim titredi,keyfim kaçtı.

"Biz uzuuuunn yıllar sizinle olacağız,sizi yalnız bırakmayacağız endişelenme" diyebildim.

"İnsan kaç yaşına kadar yaşar anne" dedi peşi sıra;

"Kendine iyi bakar,sağlıklı beslenir,sigara içmez,spor yapar ve mutlu yaşarsa çok uzuuuun seneler yaşayabilir" cevabını verdim.

"90 yaşına kadar yaşanabilir mi peki?" dedi ardından;

"Tüm bu saydıklarımı yapar ve Allah da yaşamasına izin verirse elbet yaşar" dedim buna cevaben.

Yaşlanma mevzuuna takılmıştı bir ara.Yaşlılıkla ölümü bir tutuyordu zira.Es kaza "yaşlanıyorum"la başlayan bir cümle kursam derhal dikkat kesiliyor ve yüzü düşerek "hayır yaşlanma,yaşlanınca ölürsün,ben annesiz ne yaparım" diyordu içinde kopan fırtınaların dışa vurulmuş ifadesiyle...

Geçen akşam bir yarışma izliyorduk beraber.Yarışmacı bayan 78 yaşında ve yaşına göre hayli genç görünen çok şeker bir teyzecikti.Yaşının 78 olduğunu söylediğimde aynen şu diyalog geçti aramızda:

Y : "78 yaşında ama hala ölmemiş"

A : "Ölümün yaşı yoktur ki oğlum.Herhangi bir kaza ya da talihsiz bir hastalık olmadığı sürece insanlar uzun süre yaşarlar;hele kendilerine iyi bakarlarsa daha uzun yaşayabilirler "

Y: "Ben ölmekten nefret ediyorum ama,keşke ölmek diye bir şey olmasa"

A: "Evet kötü bir durum ama doğan her insan bir gün ölmese ve her gün yeni bebekler dünyaya gelse dünya çok kalabalık olur,yiyecek ve içecek bulmak zorlaşır,insanlar yaşayacak ev bulmakta çok zorlanır ve doğayı yakıp yıkmak zorunda kalırlar" (hoş hali hazırda durum o noktaya geliyor zaten :( )

Y: "Senin annen kaç yaşında?"

A: "54 yaşında"

Y: "Hayır o değil,büyükannen var ya hani(babannemi kastediyor)"

A: "hımm tamam,babannemden bahsediyorsun sanırım (başıyla tasdikliyor) O, 89 yaşında"

Y: "Offff,ama hala ölmemiş"

A: "Evet çünkü kendine çok iyi baktı babannem"

 Ve içimi acıtan şu sözleri sarfetti peşi sıra:

Y: "Ben küçüğüm,benim babannem öldü;sen büyüksün ama senin babannen hala yaşıyor,nasıl oluyor bu?"

:(

A: "Ölümün yaşı olmuyor bazen işte oğlum" dedim ve sustuk...