29 Aralık 2011 Perşembe

Etme Bulma Dünyası...

ZE'ciğimin elinden ördeği...
İnsanoğlu ne tuhaf;
Ya da şu annelik halleri ne tuhaf mı demeliyim?Yo yo eminim babalar da böyle hissederlerdi?Nitekim akşam beraber geçirdikleri hepi topu 2-3 saatlik sürede bile "uyusalar da rahat etsek" diye gözlerinin içlerine baktıklarına göre O'nlar da bizlerden pek farklı değildir diye düşünüyorum.

Neden mi bahsediyorum?
Sabah çocukları okula gönderip kapıyı kapadıktan sonra derin bir ohhhh çekişimin çelişkisinden.


Sahiden,öyle bir şey ki bu;hem akşama değin tamamen kendine ait bolca vaktin olacağından bulunmaz bir nimet gibi duyumsarken,aynı zamanda "nasılda bencil bir anneyim ben,O'nların bakımını başkalarına emanet edip kendi keyfimin derdine düşüyorum" u düşündürten histerik bir duygu haline dönüşebiliyor.

O denli karmaşa halinde geçiyor ki sabah uyanıştan evden çıkışa kadar geçen süre,başka türlü düşünmem, her şey toz pembe,çocuklarla vakit geçirmek ne de şahane gibi riyakar cümleler kurarak kendimi ve dahi başkalarını kandırmam mümkün değil.
Temposu öyle ağır ki bu iki saatlik mesainin,böyle düşünmem çok da abes olmasa gerek.


Şöyle ki;
Sabah 08:30 gibi kalk.Güne hayırla başlayıp,öyle de devamı için dua et,
Yüzlerini yıkamaya ikna et,ikna olmadılar tehdit et,banyoya girdiler birbirlerine sataşmalarına müdahale et,ortalığı havuza çevirmelerine veryansın et,güç bela soktuğun banyodan aynı meşakkatle çıkmalarına sabret,kahvaltıda sandalyeyle başlayıp,yumurtalıkla devam eden,tabakla süregidip,kahvaltılıklarla takip eden binbir türlü kapışmalarına mukavemet et,ahtapot misali 8 kola eşdeğer 2  kolla,3 çocuğu senkronize biçimde lokmaları ağızlarına sokarak doyurmaya dirayet et,lokmaları ağızlarında tutmamaları için periyodik olarak tembih et,işe yaramadı münakaşa et,en olmadı tehdit et,bardaklarındakilerin dökülmesi ihtimaline karşı ikaz et ve tüm bunların sonunda bu sofradan aklı selim bir biçimde kalkabilmeye niyet et,peşisıra dişlerini fırçalamalarına eşlik et,bu esnada yaptıkları taşkınlıkları bastırmaya gayret et,pijamalarını çıkarıp katlamalarına ikna et ve bunları yaparken ki zıvanalıklarına feveran et,seçtiğim kıyafetlere bahaneler bulup giymek istemeyişlerini hazmet,sağa sola kaçışan çocukları kapı önünde toplamak için sebat et,ayakkabı mont giyme seremonisi esnasındaki kurtlu hallerine isyan et;
Herşeye rağmen,çıkarken güleryüzle,öperek,kucaklaşarak, sevgiyle ve duayla uğurlamaya dikkat et...

ve haliyle tüm bunların ardından kapıyı örtünce geriye kalan sükunete şükret...

Tüm bunların üstüne böyle hissetmem normal değil mi?


16 yorum:

  1. Kesinlikle normal.Ben bile yoruldum okurken.Bu derin ohhhhhh cekisi ben sabah ise gitmek icin kapidan cikinca yapiyorum bazen.Ama bu ara oyle degil.Tek istegim evde olmak.İs yorgunlugu :((

    YanıtlaSil
  2. tabii ki...
    Bencillik degil bu.Annelik zor is..
    hergün ayni seyi defalarca yapiyoruz.Ertesi gün basa dönüp tekrar ayni seyler..
    sen üc cocugun ardindan böyle ohh diyorsun.Ben Ada uyudugunda ohh diyorum.Düsün artik Gönül :)

    YanıtlaSil
  3. son pragrafa bayııııllllllldım gönül nasıl güzel yazmışsın çok beğendim.
    bu arada annelik çelişkşlerle dolu bir süreç ne yapıyorsan yapmadığınla çelişiyrsun:)

    YanıtlaSil
  4. Okurken kriz geçirdim allah sana yardım etsin:)))) Bencede en doğal hakkın derin bir ohhhhhhhh çekmek...

    YanıtlaSil
  5. Normal tabi Gönülüm bunca curcunanın üstüne oh çekmen, ben de işe gelince yapıyorum aynısını zaten. Yaşayan öyle iyi bilir ki ne demek istediğini, annelik sürekli çelişki yaşamak sanki. Akşamları çemkiriyorum bizimkine baksana şu çocuğa on dakika diye, Allah biliyor on dakikanın sonunda günlerdir ayrıymışçasına sarılıyorum yavruma. Ama işte o özlem olmalı zaten anne çocuk arasında, çok uzun olmadan ayrı kalmalılar bence mutlaka. pek tabi annenin ruh sağlığının yerinde kalması maksadıyla :)

    YanıtlaSil
  6. ayy Gönüüül, tabikibencillik değil. Çocuklar ne kadar insansa bizde o kadar insanız. Onların istekleri olduğu gibi bizimde var. Tamam anneyiz ama kendimiz ediyoruz ne ediyorsak yine kendimize. Ne pişmanlığı yahu. Tabiki kendimize ( sanki gerçekten kendimize ayırıyoruz da, genelde evle uğraşılıyor) vakit ayıracağız. Tabihi ohh çekeceğiz. Onlar evdeyken 3 saatte bitmeyen işler, onlar yokken 1 saatte bitiyor. Geri kalan zamanda geri döndüklerinde harcayacakları enerjimizi tamamlıyor. Ne gözle bakarsak öyle yaşıyoruz. Zul gibi gelirse en büyüünden zul oluyor. Ama sadece evimin bireyleri, minik dostlarımız gibi gelirse de beraber geçirilen zamanın tadına doyulmuyor.

    Çoook normal, ki sen bunu mükemmel başaran annelerdensin. Süper anne :)

    YanıtlaSil
  7. normal canım kesinlikle normal:)hep şunu söylemişimdir mutlu anne mutlu çocuk.Onlar okulda mutlu bizede evde onları karşılayacak enerjiyi toplamak düşüyor.Sevgiler...

    YanıtlaSil
  8. bende 3 çocuk sahibi bir anne olarak okadar iyi anlıyorum ki seni..durumumuz ancak bu kadar güzel ve akıcı bir üslupla yazılabilirdi..yüreğine sağlık..üzülecek bişey yok rahat et:))

    YanıtlaSil
  9. Önce bir oh çekiliyor sonra yavaş yavaş özlem tırmanmaya başlıyor :) Başımıza gelecekleri bile bile hem de...

    YanıtlaSil
  10. eğer sen 3 çocukla hakedip etmediğini sorguluyorsan, biz atalım kendimizi aşağı be Gönülüm :(

    YanıtlaSil
  11. Ya insanoğlu herşeyi önceden bilse, planlasa ve tamamen bildiği bir hayatı yaşasa hayat çok zevksiz hatta çekilmez olurdu.. Oysa hayatın mucizeleri çocuklar hayatın neşesi, eğlencesi, hüznü, telaşı, endişesi, herbişeyi.. Yeri geldiğinde bir annenin vicdan terazisi onlar.. İçinde bulunduğun durum ve düşündüklerin olabildiğince doğal.. Rabbim yokluklarını vermesin.. Ben de böyle yazıları okudukça, içimdeki çocuk sevgisi artıyor ve bu maceraya atılsam mı diye düşünüyorum :))

    YanıtlaSil
  12. yadigarcım,
    çalışmakta zor be arkadaşım.Onunda stresi bambaşka.Hoşlaşmadığın bir yığın insana yeri geliyor selam alttan almak zorunda kalıyorsun.Evdekiler en azından canından parçalar...
    Hayat her şartta stres dolu.
    Öperim canım...

    Aslıcım,
    Anne olana değin yükümüz kendimizden ibaretti,anne olduktan sonra üzerimize yüklenen sorumluluk hayatta hiçbir şeyle kıyas kabul etmeyecek denli ağır.İnsanız bunalıyoruz bazen bu ağırlıktan,hissettiklerimiz çok normal ama aynı anda devreye giren vicdani meselelerin beynimizi kurcalamasına mani olamıyoruz yazıkki...
    Öperim canım.

    YanıtlaSil
  13. Sezocuğum,
    o çelişkiler değil mi ki kafayı yedirme noktasına getiren
    Offf offf...
    Öperim seni ...

    YanıtlaSil
  14. Kesinlikle normal.. Okurken ben de bir oh çektim ama onlarsız da asla olmaz sanırım... Hepsi de çok tatlı öpüyorum o yaramazları..
    Sevgiler

    YanıtlaSil
  15. Bsllı Lokmam,
    değil mi ya?Amin diyorum başka da bişeycikler demiyorum:)
    Sevgiler...

    Esracım,
    Bende anlamadım bu annelik mevzularını.Hastalıktan da beter birşey sanki dimi?Hisler birbirine girmiş,karman çorman çelişkiler yumağı.Çık çıkabilirsen içinden...
    Öperim çoookkk

    YanıtlaSil
  16. Sürekli evde olmak onları da sıkar Gönül'cüm.Sen hiç takılma böyle hislere.
    Ben tek çocukla tüm yazdıklarını yaşarken seni anlamamam imkansız..
    Çek kuzum çek koca bir ohhh çek:))))

    YanıtlaSil

Yorulmadan yorumladığınız için teşekkür ederiz...

Related Posts with Thumbnails