Annelik Geçmişi / Saplantılar

İlkler her zaman heyecan verir insana.Beraberinde de korku,tecrübesizlik,evham,panik hali...

İlk Annelik deneyimiyse bambaşkadır bir kadının hayatında.Her türlü duygunun doruklarda yaşandığı,insanı şekilden şekile sokan,çelişik,değişik,karışık,kuruşuk bişey işte ANNELİK...

Oğlum doğupta hastanede geçirdiğimiz ilk günün ardından eve döndüğümüzde yepyeni bir hayatın kapıları açılmıştı önümüzde.

Bebeğim herşeyim olmuştu artık,gözümden sakınıyordum onu,kimseler kucaklamasın,öpmesin,istiyordum.Ya mikrop kaparsa,ya hasta olursa alimallah...Bulunduğu ortama asla cep telefonu sokmuyor sokturtmuyordum.Eve gelen herkes,cep telefonunu kapı girişinde bırakıyor ve öyle giriyordu yanımıza.Salondaki bütün canlı bitkiler diğer odalara taşınmıştı,ortamdaki oksijeni alıp götürmesin diye.

İlk banyosu,büyüklerimizin ısrarlarına rağmen göbeği düşene kadar kesinlikle yaptırılmadı.Yaptırılmaya başlayıncada mutlaka kaynayıp ılıtılmış suyla.Bebeğimi mümkün olduğunca öptürtmüyordum kimselere,es kaza öpen olursa ıslatılmış bezle siliyordum gizli gizli.Altını muhakkak ıslak pamukla siliyordum,ıslak mendil kullanmaya çooook sonraları başladım,onda da feci bir paranoyaklık yaparak,ıslak mendilleri bir güzel yıkayıp öyle kullanıyordum,kimyasal maddeleri temizlemek adına.Onun giysileri,ayrı bir kirli sepetinde ve bizimkilerden ayrı olarak bitkisel sabun tozuyla yıkanıyordu muhakkak.Kullandığımız bütün ekipmanlar illaki steril ediliyordu,içim rahat etmiyordu başka türlü.

6 ayı bitipte ek gıdalara geçtiğimizde aynı titizlik artarak devam etti.Artık günlük sebze ve meyve püreleri hazırlanıyordu.Hergün en az 5 çeşit sebze ve pirinç ile buharda ve günlük pişiriliyordu püreler.Mutlaka tel süzgeçten geçirilerek,rondoda değil.İçine bir kaşık sızma zeytinyağı ama pişirdikten sonra dahil edilerek.Fazlası olursa pürenin -ki mutlaka oluyordu,aynen çöpe(tatsız,tutsuz olduğundan biz yiyemiyorduk,birde hergün sebze çorbası yenmez ki dimi).Bir sonraki gün asla o yemek konmuyordu bebeğin önüne,annem bir günden bişey olmaz canım dese de benim içim rahat etmiyordu.Derin dondurucuya balık(illaki somon),kıyma,parça et ve tavuk istiflemiştim minik porsiyonlar halinde.Hergün  birini katıyordum püresine,ve ayda bir karaciğer A vitamini ve demir katkısından ötürü.Öğleden sonra,mevsim meyvelerinden cam rendeden geçirip hazırladığım meyve püresini,evde yaptığım yoğurtla karıştırıp,biraz bebe bisküvisi ve daha önceden un haline getirerek kavanozladığım badem,ceviz,fındık karışımından ilave ederek veriyordum.

Bu nedenle epey tontiş bir oğulcuğum vardı nitekim.

Birde el yıkama sapkınlığım var dı ki akıllara ziyan.Gerek kendi ellerimi,gerek oğlumun ellerini dakka başı antibakteriyel sabunla yıkamaktan ellerimiz topuk taşına dönmüştü artık.

Gerek internet,gerekse ideal anneliğe dair edindiğim kitaplardan sürekli yeni tüyolar alıyor,bunları hayata geçirmeye elim erdiğince uğraş veriyordum.İznim bitip işe döndüğümde,oğlumu artık eskisi kadar göremediğimden işten döner dönmez onla maksimum şekilde faydalı vakit geçirmeye çabalıyordum.

Peki,tüm bunları yapıyorum diye en bi mükemmel,süper,hiper,ultra ne bileyim işte,her bişey annemiydim ben?

Yok canım,ne münasebet,haşa,kimin haddine,

Arada sinir harplerim,çatışmalarım,dengesizliklerim,depresif hallerim,asla yapmam deyipte yaptıklarım olmuyormuydu?

Sürüyle...

Mükemmel anne olmaya çabaladıkça,kendinizden ödün veriyor,kendinizle çelişiyor,sürekli kuruntular ediniyor,içinizde envai çeşit kurtlar üretiyor,mutlulukla tadını çıkara çıkara geçireceğiniz birbirinden lezzetli dakikaların yerine,sorun üstüne sorun ediniyor,sonra da depresif,vicdani rahatsızlıklarla boğuşan,hiçbişeye yetişemeyen,huzuru elinden çoookktan kaçırmış,kaçacak delik arayan,özgürlük peşinde koşan,kuaförün adresini unutmuş,kiloları yüzünden hayata küsmüş,eşiyle arasında uçurumlar oluşmuş,mutluluk treni istasyonuna uğramayalı çoook uzun zaman olmuş,umutsuz bir kadın dahası "Anne" haline gelinmiyor mu?

Belki herşeyi kendi akışına bıraksak ve çok irdelemesek daha bi kolay olacak sanki herşey.

Çocuklara koşulsuz hoşgörü gerek,sınırları çizmek ve o sınırların içinde koca bir dünya yaratmak gerek,sonsuz ve karşılıksız sevgi gerek,güven gerek,ama en önemlisi;

Mutlu ebeveyn ve huzur dolu bir yuva gerek...