Kikirik Biraderler...

Bizim evin oğlanları bir muhabbetteler bir muhabbetteler öyle böyle değil.Yanyana geldiler mi hemen kendi dillerine geçiş yapıyor ve kikir kikir kikirdeşmeye başlıyorlar.

Bu genellikle keyif verici bazen de sinir bozucu olabiliyor.Öyle ki,bir dolu anlamsız kelime havada uçuşuyor ve peşi sıra kahkahalarla gülüşmeler,yerlere yatışlar,birbirinin üstüne atlayışlar derken tam bir karmaşa ortamına zemin hazırlıyorlar.Bu akşamda onlardan biriydi.

Biri okuldan,diğeri ananeden eve dönmeleriyle birlikte daha kapıda başladılar oynaşıp sırnaşmaya.Üstlerini değiştirip,ellerini yıkamalarının ardından,derhal soluğu yanımda aldılar.Mutfakta yemek hazırlamakla meşgul olan şahsıma "Anne supangle yapalım mı?" arzuhalini iletmek suretiyle geçen diyaloğun ardından bol kahkahalı,adrenalini yüksek gecenin ilk startı verildi.

"-Ben yapıcam"

"-Hayır ben yapıcam"

Anne akşam yemeğinin selametini düşünerek, duruma hemen müdahale edip,

"-Hanginiz yemeğini daha hızlı ve sorunsuz bitirirse,supangleyi onunla yapacağız" 

diyerek ikisini de mutfaktan çıkardı tabi

.Anne-baba mutfakta yemek hazırlıklarıyla uğraşırken(babamız salatada süperdir)içerden gelen kahkaha sesleri keyiflerinin pek yerinde olduğunun sinyallerini vermekle birlikte

"-acaba içerde bizi ne gibi sürprizler bekliyor" endişesini taşımaktan da alıkoyamıyor bizi haliyle.

İşimiz bitipte salona geçtiğimizde ortalığın dağılmasından başka bir vukuatın olmaması (dağınıklık artık nazarımızda doğal karşılandığından sorun teşkil etmiyor) içimizi rahatlatıyor bir nebze.

Yemeğe oturduktan sonra,her fırsatta birbirlerine bakıp, laf atarak gülüştüler veletler.Bu kadar kikirdemelerine neden olan kelimelerden aklımda kalan bir kaçını not etmek isterim.

"ayak kokusu"(okulda arkadaşından duyduğu bu söz dizisi epeydir dilinde,nihayetinde kardeşi de repertuarına aldı hiç sektirmeden)

"kaka pipisi"????? anlamını/anlamsızlığını bende çözebilmiş değilim ama onların dilinde epey komik bişey olsa gerek.

"pimpi,çinçi,kukuş" Yamaç beyimizin kendilerine taktıkları isimlermiş bunlar.

Pimpi:Zeynep

Çinçi:Rüzgar

Kukuş:Yamaç

Hey Allah'ım ne denir ki...Yaratıcılıkları müthiş.

Bir iki kelime daha vardı ama,biz büyüklerin lügatından konuşmadıklarından,hafızamı zorluyor ama çıkartamıyorum.Onu da bir ara not ederim artık.
Ertesi gün:
İşte dünden hatırlayamadığım bir iki tane daha yeni kelime;
"benim ağzım popo çıkanı" meali:benim ağzımdan popo çıkıyor anlamında kullanılıyormuş
"leş,lüş : bu da tarifi olmayan sırf kulağına hoş geldiğinden kullandığı bir ikileme.

Birkaç ikaz ve azarın ardından,yemek faslı bitince,kaldıkları yerden devam ettiler azmaya.Biri bişey söylüyor diğeri kahkahalarla onun söylediklerine gülüyor,arkasından biri diğerini itiyor.öbürü,itenin üstüne atlayarak karşılık veriyor.Biri çorabını çıkarıp diğerinin üstüne atıyor,aynı çorabı öbürü tekrar atana iletiyor.Fonda anlamsız kelimelerle kahkalar  eşliğinde tabi.

Bu kahkaha ve atraksiyonun dozu arttığında,anne-baba onların sesini bastırarak duruma müdahale ediyor mu?

e-ediyor haliyle.

Bizim ki de kafa sonuçta.

Hele ki ay sonu münasebetiyle,tüm gün,tam bir kaos halinde süregiden ve 19:00 gibi biten işsel savaşın ardından,ihtiyacımız olan sükunetin yerini alan , kaosun ev hali hiç çekilmiyor.

Ama bir taraftanda onların birlikte bu denli eğleniyor olmasından duyduğum mutluluğun tarifi yok.Üstelik kendi kendilerine eğlenip bize ihtiyaç duymamalarıda ayrı bir keyif sebebi.Fakat dedim ya,anne-baba günün getirdiği  yorgunluk ve stres sebebiyle, bu keyfi sürmek yerine,içine etmeyi daha uygun buluyor.

Azıcık şu çocuklar gibi görmeyi öğrenebilsek bu hayatı,sanki daha bir yaşanılır hale getirebileceğiz hem kendimize,hem daha çok çocuklarımıza....