Kıldan Tüyden Bir Muhabbet...

Hayatım boyunca hep dolgun bir hatun oldum ben.

Hani balık etli tabir edilen ama hangi balık türünden olduğu tartışma konusu haline gelen cinsten.Hep özendiğim dal gibi,çıtı pıtı,36 beden bir fiziğim olmadı hiç.Ya da Lise son sınıf itibariyle terk ettim o canım fidan gibi bedeni demeliyim.Sonrasında en fazla kıyısına kadar yaklaşıp peşisıra keskin bir U dönüşüyle eski dolgun hatlarıma geçmişliğim oldu bol bol.

Ama en kilolu olduğum zamanlarda bile 40 bedeni geçmemiştim.Evliliğimin ilk yılları 42'ye dayanacak oldum,duyduğum irkintiyle,yüzme ve ufak bir diyet eşliğinde tekrar 38 lere dönüş yaptım.

Tam da bu halde iken ilk oğluma hamile kaldım,58 kg idim.Hamilelik sürecini relax dönem olarak nitelendirip pervasızca her canımın çektiğini yemem sonucu 24 kg aldım.Zorladım da diyebiliriz.Nitekim bademler,cevizler, fındıklar,balık yağları,litre litre tam yağlı sütler,hamur işleri,tatlılar kısaca boğum boğum et yapıcı ne varsa indirdim mideye ve neticede ortaya kendi cüssesi kocaman,doğurduğu ehh işte idare eder(3 kg 660 gr) bir şey çıktı.82 kg idim doğumhane kapısına dayandığımda.Son derece de aktif ve dinçtim buna rağmen. Hantallaşmadım yani hiç.Hamileliğimin son günlerinde bile merdivenleri çifter çifter ve normal insanlardan daha hızlı çıkabiliyordum mesela.Bu biraz da benim tezcanlılığımdan kaynaklanıyordu esasen.Ama kilolarımda engel teşkil etmemişti bu huyuma.

Doğumdan hemen sonra 69 kg ya indim.13 kg bir anda yok olmuştu yani.Gel gör ki emzirme sürecinde tam anlamıyla bir fil gibi yemenin neticesinde 75 kg lara çıktım tekrar."Aman pekmez ye süt yapar,aman helva ye süt yapar,tatlı ye tatlı sütün artar" empozeleri sonucu,zaten kilo almak için en küçük kıvılcımı bekleyen bünyem, dirhem dirhem topluyordu yağları üstünde.İğreniyordum kendimden.Aynalara  bakmaya korkuyor,buna mukabil ninemin gardrobundan kalma giysileri giyiyordum daha da ucube görünüp silkelenmek,kendime gelmek için adeta.Alışveriş yapmak en büyük keyfim iken ızdıraba dönüşmüştü kelimenin tam anlamıyla.Bakıp iç geçirdiğim,beğendiğim ne varsa, üstüme giydiğimde bambaşka bir kılığa dönüşüyor,mankenin üstündeki cazibe ve seksapelitesinden eser kalmıyordu.Bu nedenle alışverişte yapmaz olmuştum zaten.Eldeki bir avuç çapulla, hali hazırda pespaye olan görüntümü hepten hint fakirivari hallere sokuyordum.Eşimin "ben seni her halinle seviyorum" söylemleri de benim kendime gelmemi geciktiren etkenlerden biriydi.

Bebeğim 7 aylık olduğunda neyse ki işe başladım.Bu tempomun ağırlaşacağı ve yeme rutinimin düzene gireceği anlamına geliyordu.Öyle de oldu nitekim.Catering sektöründe çalışıyor olmama rağmen girdiğim rejimle 6 ayda daha kabul edilebilir ölçülerde insan standartlarına girmeye başladım yavaş yavaş.75 kilodan  66 kg ya gerileyebilmiştim nihayet.Benden mutlusu yoktu.Daha katetmem gereken çok yolum vardı ama geldiğim nokta bile keyfimi yerine getirmişti ziyadesiyle.Giydiklerim nispeten daha hoş görünür olmuştu üstümde.1,5 yıldır küstüğüm aynalarla tekrar barışmaya başlamıştım.Eski cazibemi yavaş yavaş geri kazanıyordum :) Ama eşim hala"ben seni her halinle seviyorum" demeye devam ediyordu.Diline pelesenk olmuştu sanırım,ya da boynumdan aşağısına bakmıyor,beni alıcı gözüyle incelemiyordu zahar.Sevinmeli miydim,üzülmeli miydim bilmiyordum...

Tam eski formuma dönüyorum diye sevinirken ikizlere hamile kaldığımı öğrendim :) Bu durumun bende yarattığı şok etkisini tekrar anlatmama gerek yok sanırım.Keyifsiz zamanların kilolar üzerindeki etkileri malum.Ya da benim gibi her türlü durumu fırsat bilip yemeye saran tipler gibiler için etkileri demek sanırım daha uygun.Yine hamileydim ve yine salma moduna almıştım kendimi.Hemde bu kez ilk hamileliğimden farklı olarak,ilkinde tamamen sağlık odaklı beslenirken ikinci de boşvermişlik ve isteksizlikle Allah ne verdiyse düşüncesiyle,saldım çayıra Mevlam kayıra misali,sağlıklı sağlıksız ne bulduysam yiyordum.Gayet özensiz ve sakınımsız bir biçimde hemde.

Buna rağmen ikiz olmasına karşın 20 kilo ile tamamladım bu kez hamileliğimi.2,5 sene sonra başladığım yere dönmüş 86 kilo olmuştum yine ve yine:(Üstelik moralim sıfırın altında idi ve uzunca süre de normale dönebileceğini kestiremiyordum.Bu hal içinde iken bırak eski halime dönmeyi, üstüne almasam kar sayacaktım kendime.Halbuki 2 yeni bebek dahil olmuştu hayatımıza,birde 2,5 yaşında en aktif çağlarını sürdüğümüz oğlumuzla birlikte.Tempom ağırında ötesinde idi.Gündüz koşturmacaları,üçe bölünmüş anneliğim,emzirme sıkıntıları,3 velet tarafından sabote edilmiş gece uykuları ve tüm bunların neden olduğu dipsiz,kör bir kuyuya düşmüş  hissiyatıyla yemeden içmeden kesilmem,eski kilomunda altına  düşmem gerekirdi esasen.Fakat bu zorlu süreçte beni tek mutlu eden şeyin yemek yemek olması kilo vermemi engellemekle kalmıyor,her yeni gün birer ikişer üstüne eklememe sebep oluyordu.

Vel hasıl 2,5 senenin ardından kaldığım yerdeydim yine.Aynı moral bozuklukları,aynı buhranlar,aynı kendine tiksinerek bakma durumları,aynı niyet edip edip azimden yoksunluğu neticesinde hüsranla sonuçlanan diyet girişimleri vs vs vs...2 sene 2 ay 72-75 kg aralığında mekik dokudum.Ta ki 2010 Ağustos ayına dek.

Ramazan ayında idik.Ömrünün hiçbir Ramazan ayında kilo vermek şöyle dursun,kilo almaya engel olamayan ben bu kez tam 4 kg vermiştim.Nasıl oldu bilmiyorum ama olmuştu işte.70 kg idim aylar sonunda.Müthiş bir motivasyon kazandırdı bu bana.Peşisıra bir boğaz enfeksiyonu geçirdim.Üç gün falan hiçbir şey yemediğimi hatırlıyorum,3 kg da bu süreçte kaybedildi.Etti mi sana 7.Hemde gerilmeden,moral bozmadan,kendiliğinden. 67 kg olmuştum,şahane bir şeydi bu,çok mutluydum.İlk hamileliğimin ardından binbir zahmetle ulaştığım kiloya kendiliğinden dönüvermiştim.Sağdan soldan gelen "aaaa sen çok zayıflamışsın" tepkileri yüzümde güller açtırıyordu.İşe geri dönmüştüm o dönem tekrar.Bir iki kilo da çalışmaya başlayınca gidince 65 kg ya kadar geriledim.Bu kilo birkaç ay sabit kaldı,diyet falan da yapmıyordum hala.Ama halimden şikayetçi değildim,iyi görünüyordum.Eskiyle kıyaslayınca filinta gibiydim diye tabir etsem kendimce abartı olmaz sanırım.

Nisan gibi işten ayrıldım.O dönem kardeşimin evlilik hazırlıkları vardı ve oldukça hız kazanmıştı.Benimde artık evde olmam sebebiyle tüm hazırlıklara bende iştirak ettim.Sabah erkenden çıkıyor akşama kadar o mobilyacı senin,bu perdeci benim mağaza mağaza geziyorduk.2 ay boyunca bu tempo böyle devam etti.Bunca hareketin kilolarım üzerinde de olumlu etkileri olması kaçınılmazdı haliyle.Düğüne kadar 63 kg ya indim.Beni en son 2 yıl önce, löp löp etlerle enine epeyce genişleyip,geleneksel anne kıvamına erişmiş halde görenler,verdiğim 11 kilonun ardından bolca iltifatlarda bulunarak mest ettiler beni.Bir dirhem et bin ayıp örtmüyordu işte besbelli.Bilakis aldığın her gram foyalarını bir bir çıkarıyordu ortaya.Mazeretlerin ardına sığınmak doğru değildi.

Düğün dernek geldi geçti ve yazın gelişi,sürekli dışarılarda ve aktif oluşumuz,sıcakların getirdiği iştah kayıpları sonucunda ben kilo vermeye devam ediyordum sevindirici bir şekilde.61 kiloyu da görmüştüm nihayet. Neredeyse çocuksuz günlerimde ki hallerime dönmüştüm.En güzel tarafı ise 38 bedendim yeniden.Fakat yüzüm bir hayli solgun görünüyordu ve çökmüştü sanki.Gören herkes "çok zayıfladın bir sorun yok değil mi?" demekten alıkoyamıyordu kendini.Ben bile şüpheye düşmeye başlamıştım artık.Acaba sahiden bir sorun mu vardı?Herhangi bir sağlık şikayetim de yoktu ama belli ki düzensiz ve özensiz yemelerim etkendi bu durumda.Kimileri ise tepkilerini "yaa kusura bakma ama kilolu hallerin daha bir güzeldi sanki,böyle yüzün çöktü " şeklinde gösteriyorlardı.Ehh azıcık içerliyordum fakat biliyordum ki gözlerin aşinalığıyla alakalı bir durumdu bu.Yani bu halime de alışınca normal gelecekti bir süre sonra.Alışılsın zira tekrar o günlere dönmeye hiç niyetim yok :)

Son durum ise biraz can sıkıcı.Sonbaharın gelişi ve havaların soğumasıyla birlikte çöken kasvet,eve hapsolma  ve hareketliliğin kısıtlanması neticesinde 2 kg aldım.Bu duruma son derece düzensiz,baştan savma ve sağlıksız beslenmemin sebep olduğu aşikar.Mesela;şu saat itibariyle sadece sabah 10 gibi yediğim bir tost ve bir dilim kekle akşamı etmiş bulunuyorum.Akşam yemeğinde acısını çıkarıp aç kurtlar gibi saldıracağıma eminim.Böylesi bir beslenme düzeninin sonuçları ortada.Bir an önce toparlanmalı ve bu işi bir düzene sokmalıyım.Bu vesile ile buradan da duyuruyorum:

Ben, bugün şu saat itibariyle, sağlıklı ve düzenli bir yemek rutini takip etmek kaydıyla,diyete başlıyorum.Herhangi bir diyet listesine bağlı kalmaksızın,porsiyonlarımı azaltarak,sakıncalı gıdalardan uzak durarak ve bol sıvı tüketerek hedefime ulaşmayı planlıyorum.55 kg ye inene dek de pes etmeyeceğim.Şu an 63 kg yum ve hedefim 8 kg.

Hadi bana başarılar ve...

Vira Bismillah...

Çok fark yok gibi görünse de,çıplak gözle durum hiç de bu denli yanıltıcı değildi :(

Not: Kilo ile ilgili olarak bu kadar uzun uzadıya konuşup yazabilen varlıklar,bir tek biz kadınlar olsak gerek :)