Sürpriz kahvaltı...???

Bu sabah,nasıl mutlu uyandım nasıl,anlatmam tarifsiz...

Benim canımdan öte,ilk göz ağrısı bebeğim boyundan büyük işlere kalkışıp anne ve babasını mutlu etmek için sürpriz kahvaltı hazırlamış...

İnanılmaz bir duygu bu,anlatması gerçekten çok zor,kelimelerin yetersiz kaldığı anlar derler ya işte onlardan biriydi benim için...

Sabah uyandı,yanımıza geldi,biraz yattı,kıvrandı,duramadı kalktı.

Sonra tıkır tıkır sesler gelmeye başladı mutfaktan,ama çoğu sabah kalkıp kendine kahvaltılık gevreklerden hazırladığı için önemsemedim.

Tıkırtılar baya uzun sürünce "ne yapıyor acaba?" diye Aşk'ımla soruştuk.
Nihayetinde yanımıza geldi ve sevimli suratıyla
"Hadi anne kalkın ben size sürpriz kahvaltı hazırladım" dedi..
"Ben senin sürpriz kahvaltını da seni de bir güzel yerim" deyip yumulduk üstüne tabi...

Öpüş kokuş memnuniyetimizi dile getirdikten sonra gittik baktık ki gerçekten birkaç eksik dışında herşeyi gayet güzel halletmiş benim oğlum...

Duyduğum hazzı ona nasıl ifade edebilirim diye çırpındım durdum karşısında,
Teşekkür ettim defalarca,öptüm kokladım bıktırana kadar,
O'nunla ne kadar gurur duyduğumuzu ve O'nun bizim oğlumuz oluşundan duyduğumuz minneti dile getirdik,
Yaptığının çok büyük ve güzel bişey olduğunu ve bundan dolayı çok özel bir çocuk olduğunu söyledik kendisine....

Bilmiyorum yetti mi?
Anladı mı duyduğumuz memnuniyeti ve mutluluğu?
Belli ki anlıyordu;
O da çok mutlu görünüyordu,yaptığının bizi ne derece mutlu ettiğinin farkındaydı,
Suratındaki sevimli gülümsemesi herşeyi anlatıyordu,
Eksikleri farkedip koşup tamamlamaya çalışırken ki hevesi ve gayreti bu işten ne kadar haz aldığını açıkça ortaya koyuyordu zaten...

Sadece bu da değil;

Dün de Zeynep'in puzzlelarla,kartlarla,defter ve kalemlerle talan ettiği ortalığı,
ben balkonda çamaşır asmakla meşgulken,hiç ikazıma gerek kalmadan kendi kendine toplayıp sonrada yanıma gelerek "anne bak salonu tertemiz yaptım" demesine ne demeli?...

Gerçekten herşey yerli yerinde,ortalık gayet derli toplu idi,
dediği gibi...

Biraz önceki savaş alanı halinden eser yoktu,
Üstelik kendi dağıtmamıştı,kardeşinin yaptığı dağınıklığı düzeltmişti,
Gerçek bir abi benim oğlum...

Sanırım artık büyüyor ve büyüdükçe bilinçleniyor,

İyi ki varsın bebeğim,

SENİ ÇOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOKKKKKKK SEVİYORUM ...